Mijn dag kan niet meer stuk. Op de weg terug van de nieuwjaarsvisite van Passage bij Coby rijdt ik op het Schoolpad richting huis. Net hebben we bij Coby een zanglijster gespot. ‘Weet jij of dat ook een merel is’?, vroegen ze me. Het bleek de zanglijster met zijn gestippelde borst. Bij ons zien we regelmatig de grote bonte specht, vooral nu de pindakaas pot aan de grote eik steeds gevuld blijft.
Ik kom net op het Schoolpad langs de ponyweide van Jans en Geesje en ik zie hem. Het is al heel lang geleden dat ik een groene specht heb gezien. Eens toen ik op de Boomgaard boven voor het raam op de slaapkamer huiswerk zat te maken zag ik hem voor het eerst, in de appelboom. De appelboom met deftige wat langwerpige Haagjes stond daar naast de Notarisappelboom. Deze laatst appels waren dik en rond en hadden een vettige schil, lastig afbijten was dat. Je kon bij ons gewoon de appels eten zonder af te wassen. Er kwam daar geen spuit aan te pas. En daar zag ik die prachtige vogel met zijn rode kuifje. Ik begon er op te letten en ook onderweg naar de Kruusdiek zag ik hem later wel eens naar Breukinks bosje vliegen.
En nu dan vanaf de dikke eiken in het weiland van de pony’s van Geesje zag ik hem vliegen, herkenbaar. Prachtig! Deze dag heeft nu een gouden randje.
