Ik begin nu een speciale band te krijgen met moederkloek en haar kuikens. Ze is de mooiste van alle kippen, ik noem haar ‘mijn gouden kip’, vanwege de kleur. Ze volgt me met haar kuikens op de voet want ze weten dat ik iets speciaals voor ze heb: de zak kuikenvoer die Jan en Ria aangeschaft hebben toen de kuikens uit het ei waren gekropen. Het bleek geen succes in de ren want Hendrik en de andere hennen ontfermden zich er over. Nu voer ik ze dus op andere plekjes zonder pottenkijkers. En een moeder weet al gauw wat het beste is voor haar kinderen.
De plek voor de schuur onder de druiven, Boskoops glorie, is favoriet bij alle kippen. Ze zijn gek op die toch wat kleine zoete druifjes. Ze zijn nu overrijp aan het worden en wat ik er nu niet meer af kan krijgen is voor de kippen. Met mijn gekneusde arm kan ik er toch niet meer bij. Vooruit… ik heb al een aantal potjes druivengelei en druiven/appel/bramenjam gemaakt en ook we hebben wekenlang druiven door de kwark geconsumeerd. De rest is voor de kippen. Het blijft een koddig gezicht om de kleine kuikens met een druif te zien wegrennen, een overlevingsdrang die bij al wat leeft vanzelf aanwezig is.
