Hetty Site

Mobilisatie –2e brief van Gert Bloemendaal aan H.J.

Gert Bloemendaal en Hendrik Jan Groot Nuelend als dienstkameraden.

Vorden, 5 januari 1940

Dierbare Wapenbroeder,
Terneergesmakt door de macht der natuur, kan ik tot mijn grote teleurstelling mijn ledematen niet ter wille zijn, zich samen te spannen en zich tot de schone landouwen van Achterberg te wenden, daar deze zeer moede zijn en tot de aarde toe neergezonken zijn. Dientengevolge acht ik het als mijn diepste plichtgevoel u hiervan in kennis te stellen. Ik hoop echter niet dat het u tot schrik zal verwekken daar dit zeer nadelige gevolgen kan hebben in het nakomen van uw plicht tegenover ons lieve Vaderland. Blijf dus kalm en rook Dr Duskind.
Het geschiedde op den 4den januari van het jaar 1940 dat ik me opmaakte om te vertrekken naar Achterberg. Onder deze omstandigheden deed zich allerlei narigheid voor. Ten eerste moest ik me van schone kleren voorzien wat niet erg aangenaam aangevoeld werd. Ik was in den beginne wel vol goeden moed. Toen ik mijn trotsopwekkende Uniform een weinig opgewarmd had in de oven van het fornuis, zonk me de moed echter plotseling in de schoenen. Toen heb ik me de hele avond maar moed ingesproken, maar toen ik in Vorden kwam had ook dit niet gebaat.
Ik voelde wat en kon toch niet precies zeggen wat het nu eigenlijk was.
Toen ik eindelijk in bed gekropen was, openbaarde zich het oude militaire ongemak van mij. Ik had weer “Kraamkoortsen”. Nu heb je zelf al eens aan mijn sponde gestaan als ik deze toevallen had, dus je weet in hoe erge mate of dit gaan kon.
Toen heb ik vanmorgen de dokter aan laten rukken en die heeft verklaard dat ik een weinig door de hitte bevangen was. Och die man praat ook naar mate hij verstand heeft. Ik heb een verklaring gekregen en deze is vanmorgen opgestuurd naar de kapitein. Nu moet je dus maar afwachten wanneer je me weer ziet. Ik denk dat ik voor in de week wel weer een keertje aan kom zeilen. Anders is het stuur en de lijding -met een lange ij- zo helemaal weg.
Ja vriend, nu ik er niet meer ben rust vanzelf de plicht des te zwaarder op jou om voor de handhaving van Vordens eer te zorgen.
Hoe gaat het anders op het ogenblik met de werkzaamheden, wordt er nog zo gebeukt en gebogen of is het iets rustiger? Gaan jullie daags nog schaatsenrijden of is dat ook al weer over. De soldaten ergens uit de buurt van Zutphen hebben gisteren 4 januari grote wedstrijden gehad op de ijsbaan in Zutphen. De keukenwagen moest zelfs nog mee, want het was een heel bataljon en de prijzen werden betaald uit de Bataljonskas. Wanneer zet de bal gehakt ook zo iets op touw of hebben jullie dat feest al op? Hoe gaat het met het overplaatsen. Ik dacht als ik een paar dagen thuis ben, komen de jongens vanzelf wel in Zutphen, dus in afwachting. Dan nog een laatste wens tijdens mijn ziekte. Wil je dat postpakket maar openbreken dat voor mij gekomen is, want daar zitten levensmiddelen in die aan bederf onderhevig zijn. Als er nog een brief bij zit bewaar die maar tot mijn wederkomst. Dan is er nu geen nieuws meer aanwezig, ik heb vandaag de hele dag bedrust gehad en dat is me best bevallen. Wil je ook de groeten overbrengen aan mijn slapie’s op kamer 3. Ontvang dan mijn hart. groeten en vervul uw taak tijdens mijn afwezigheid met opgewektheid en ijver, vooral nu we nog weer een nieuw jaar voor ons hebben.
“Ik zal veel aan u denken”

Uw rustend medestrijder, G.J.Bloemendaal