Toen oma Siet 65 werd organiseerden we een leuke dag. Buurvrouw Alie van Gelder had een mooie bloemversiering gemaakt van bloeiende narcissen. Eens maakten we op haar verjaardag een puzzeltocht waarbij we langs alle bijzondere plekken kwamen waar ze in haar leven gewoond had of iets mee had. Ik meen dat de Klokfabriek in Heerde er één van was waar ze voor haar trouwen op kantoor had gezeten. Verder kwamen we natuurlijk tijdens die puzzeltocht langs het boerderijtje in Wapenveld waar ze is geboren en opgegroeid. Daar stopten we voor een korte pauze en de verhalen van logeerpartijtjes van Wim en Piet kwamen vanzelf boven water. Toen ze zwanger was van Henry in 1945 had ze een tijdje in het ziekenhuis in Zwolle gelegen en waren de oudste twee daar vaak te vinden. Wim vertelde wel eens over de appeltjes die ze gooiden en die de buurvrouw in de nek kreeg en over de gil als gevolg die dat veroorzaakte. Over de bedstee waarin ze mochten slapen. Over die keer dat opa Piet onrustig was geweest ’s nachts en opoe Dien rechtop was gaan zitten en er meteen opa’s vuist met een grote klap op haar kussen terecht kwam. Ze had dit keer geluk gehad. Toen ze ouder werden was het boerderijtje verkocht en hadden ze vlakbij een burgerhuisje gekocht.
Die avond in 1979 gingen we gezellig uit eten bij Overbosch. Oom Paul en tante Catrien, de ouders van Niesje waren er bij want die waren intussen vanuit Zoetermeer verhuisd naar Hattem.
De kleinkinderen waren in 1979 nog jong. Gerhard als oudste was toen 12.
Op de foto’s zag ik geen kleinkinderen, maar Niesje loste na oma’s overlijden dat raadsel op. Gerda Bakker had die paar uurtjes op het jonge spul gepast.
Ik heb geen idee meer waar Overbosch was in Hattem, maar ook deze foto’s bleven bewaard in het tasje van oma Siet dat ze tot op de laatste dag in de Bongerd niet los wilde laten. Ik meen dat Wim nog eens een film heeft gemaakt van de bekende plekken èn een verjaardag om naar Fred en Gera te kunnen sturen.
