Het blijft lastig om te accepteren dat je niet meer kunt wat je zou willen. Wat had ik graag nog een paar fleslammetjes om me heen gehad, maar die tijd is geweest. Wel heb ik de mooie herinneringen aan het getuttel met dat kleine grut.
Het was ook toen niet allemaal rozengeur en maneschijn met lammeren. Het is wat dat betreft net als met baby’s. Soms kan het even tegen zitten. Dat voorjaar had ik er 7 aan de fles. Prachtig. Ik dacht slim te zijn door er telkens twee uit de wei te laten om de fles te geven, maar ik had even buiten de kracht van Bram gerekend en … daar ging het….ze braken allemaal uit. Het hele spul liep te mekkeren en te duwen om die twee die aan de beurt waren en deden hun best om de speen voor zichzelf op te eisen. Geen doen! Er moest al met straffe hand geregeerd worden.
Er was er een bij die precies op Beertje leek, een van mijn favorieten van het jaar ervoor. Die werd door Eva Plop genoemd. We hadden zo een Bram en een Plop. De rest moest nog want Eva wilde ze beslist allemaal een naam geven.
Die morgen wilde het kleine witje van de drieling niet drinken. Dan denk ik meteen al aan longontsteking. Daar waren we eerder al een lam aan verloren omdat we dat niet vroeg genoeg door hadden. Ik zag me al bij dokter Harry zitten, want dit was net voor de tijd dat we de lammeren van Rob kregen.
Maar even later toen ik naar schilderen was kreeg Wim er met gemak 200 ml in.
Het scheelde dat ze allemaal als hondjes achter je aan lopen of liever gezegd lammetjes, want hondjes lopen eerder van je weg. Alleen het verstotelingetje wilde niet bij je komen. Wanneer je die wilt pakken gaat ze er juist vandoor. Je zou zeggen: getraumatiseerd. We waren erbij toen ze voor de zoveelste keer door de moeder keihard in een hoek werd getrapt toen ze wilde drinken. Vreselijk om te zien. Haar grotere lam kreeg alle ruimte en aandacht, maar deze kleine wilde ze gewoon niet. Nou wij wel en ze groeit al lekker. Bij de fam. Brands in Balkbrug hadden ze ook een paar dassenkop-ooien. Die zijn wel heel bijzonder. Witte wenkbrauwen, witte onderkant van de kop en ook aan de achterkant wit.
Alle zeven lammeren kregen nu 4 x per dag de fles. En ’s nachts dan, vroeg iemand. Nee….’s nachts slapen we, ik uitgeteld.
Een jaar later hadden we de schapen van Rob in de wei en… ja ook een stel fleslammeren.
Foto: Jammer dan, Rick heeft niks voor ze….