Vijfentwintig jaar geleden hadden we als ex- Groene studenten, in 1962 en ’63 klaargestoomd om als nieuwe onderwijzers aan de slag te gaan, een reünie. Alle kanten gingen we op, van Groningen tot in Zeeland en zelfs naar Nieuw Zeeland. Het was leuk om elkaar terug te zien en de verhalen te horen. De eerste jaren had ik nog regelmatig contact met een aantal van hen. Ik ging naar Hattem en Erna begon in Ens in de Noordoostpolder en af en toe brachten we een weekend bij elkaar door. Joke, mijn fietsvriendin uit Hengelo, ging naar Balkbrug en ook haar zag ik de eerste paar jaren nog. Daarna ging ieder zijn eigen weg en was druk met carrière en gezin. Want natuurlijk waren er intussen veel getrouwd. Dat deed je toen nog. De jongens uit de klas moesten na hun jaar hoofdacte eerst nog in dienst. Een aantal van hen kon dat ontwijken door op een plek te beginnen waar ze gebrek aan onderwijzers hadden. Eén ging naar de Wieringermeer, een ander naar Weiteveen en ik denk dat er ook in uithoeken van Groningen en Zeeland wel gebrek aan leerkrachten was. Intussen was er een overschot gekomen en was het voor beginners niet zo gemakkelijk meer. Veel hebben een andere richting gekozen.
Maar na vijftig jaar beginnen we opnieuw nieuwsgierig te worden naar het reilen en zeilen van onze intussen gepensioneerde mede- studenten van toen. Ze zijn wat lastiger te traceren. Gerrit die intussen is teruggekeerd naar zijn roots in Zelhem is druk met zijn Burton die hij bouwde nadat hij stopte met werken. Hennie heeft een boot waarmee hij met Annie de IJssel en verder afzakt. Joke is ambtenaar van de Burgerlijke stand geweest in Hengelo(G). Verder is het zoeken en probeer je via internet te zoeken. Ik ben niet de enige. Twee van ons, Joke v. Z. en Wim, zijn jaren terug al naar Aruba vertrokken om te werken en genieten daar van zon en zee en hun kleinkinderen. Zij was het die contact met me zocht, ze is ook benieuwd hoe het de anderen uit de klas is vergaan.
‘Weet je’, schreef ze, ‘dat jij ooit een sinterklaasgedicht voor me hebt gemaakt toen het net aan was tussen Wim en mij?’ Ze heeft het altijd bewaard. Leuk om te horen!
Een nieuwe reünie zou nog niet zo gek zijn.
