‘Weten jullie waar Co en Jenny naar toe gaan? Naar Mander!’ Dinie kijkt trots om zich heen want ze weet zeker dat niemand ooit van Mander gehoord heeft. We zitten gezellig samen aan de koffie na het aqua joggen en de vakantie verhalen komen langs. We gaan mee van Servië tot de Galapagos en Sauerland tot Karinthië. Zelf komt Dinie uit Vriezenveen en weet natuurlijk het een en ander van Twente.
‘Bij Vasse in Twente’, zegt ze dan. Een van ons vraagt zich inderdaad af wat ze in hemelsnaam in Mander moeten zoeken, maar als de plaats Ootmarsum genoemd wordt is het anders. De meesten kennen Twente wel van zijn mooie heuvelachtige landschap èn Ton Schulte èn de molen van Bels.
Toen wij in Hengelo woonden en daar onze 12.5 jarig huwelijk vierden deden we dat, na een speurtocht door de Twentse dreven, bij de watermolen van Bels, waar een restaurant in de oude boerderij te vinden is.
Eigenlijk hadden we geen echte plannen, maar met name schoonzus Anneke meldde meteen dat het gevierd moest worden. ‘Iele könt wel gien feestje bouwen, maor wiej komt gewoon’. We stelden toen voor dat ze de spiekerbokse maar aan moest doen want het werd spelletjes in de tuin. Maar eenmaal gearriveerd werden ze op speurtocht gestuurd naar de molen van Bels in Mander om daar samen te zijn en te eten. Ze kregen wel een envelop mee met de eindbestemming voor het geval ze verdwaalden.
Het was mooi, heb er goede herinneringen aan. De Schwarzwalder klok die we van pa en mama kregen doet nog steeds goede diensten.
Trouwens denken we met liefde terug aan heel Twente. We moesten vanwege Wims werk wel verhuizen, anders waren we er nooit weggegaan.
Maar daar hadden we er vast geen huisje kunnen vinden zoals deze aan het Schoolpad.
