Het is nog donker als we opstaan. Wim staat na het gerinkel van de wekker meteen naast zijn bed, maar ik soes nog even door terwijl hij zijn ochtendgymnastiek uitvoert. ’s Morgens is hij meteen zo fit als een hoentje. Ik bewonder dat zeer, maar ik ben meer een avondmens.
Nog steeds in het donker dalen wij af en beginnen aan onze ochtendroutine. Je weet wel: hond knuffelen, luiken open, gordijnen en luxaflex idem. Na de noodzakelijke verdere verzorging zetten we onze tassen klaar voor het zwembad.
En warempel als we tegen half 9 weggaan is het licht.
Na het scannen van de QR code pellen we ons uit. Martje staat al bij de kapstokken en verbaast zich over zichzelf dat ze ook in het donker opgestaan is en meldt:. ‘Maar toen zei ik vanmorgen tegen mezelf:’Nait soezen’, ken je dat?’
’t Löp wel lös’ zeiden wij dan, vulde ik aan. Dat ‘nait soezen’ bleek een uitdrukking van het gezin. En waarom?
Ooit, lang geleden, waren ze zelf met hun kinderen in Friesland gaan schaatsen. Er was ook een moeder met een stel kinderen aan het schaatsen, maar het was koud en één van de kinderen had er geen zin meer in en begon te protesteren. De moeder sprak toen die woorden:’Nait soezen, scheuveln’.
