Ergens rond 1950/51 werd nichtje Erna geboren, als 4e in het gezin van Hendrik Jan en Jo. Na 3 jongens nu een meisje. Ze werd naar opoe Berendina genoemd net als zus Diny, Diny uit de Steeg, Berdena Uit Iowa en Ineke Kettelarij.
Opoe was gewend om van niets toch iets te maken. Ze had een speciale manier van verstellen door een extra stukje stof op de slijtplek van een broek of overal te zetten en er met zigzag lijnen met de naaimachine overheen te gaan. Ook benutte ze briefpapier zo voordelig mogelijk. Ze schreef er schuin nog een paar keer doorheen en het was warempel nog goed leesbaar.
Zo maakte ze van lapjes deze pop voor Erna. Ze was er gek op, net als op haar opoe. Ze was zo’n fan van opoe’s manier om haar bord vast te houden, zo balancerend op haar hand, dat ze het als 4 jarige ook wilde proberen. Jammer, mocht niet van moeder Jo.
Voor ik in 1962 naar Hattem vertrok viel ik 2 weken in op de school in de Wildenborch. Ik sliep gewoon aan de overkant bij oom Wim en tante Janna, heel gezellig. Erna zat toen in klas 6 en zou een jaar later van school gaan. Ik zag haar soms op een bruiloft of begrafenis, maar toen wij eenmaal gingen kamperen op De Boomgaard gingen we geregeld bij haar aan en liet ze haar schatten zien. Eén ervan was het lappenpopje, met liefde gemaakt door opoe.
