foto: een kippenbril. Ik vraag me wel af waar die pin doorheen moet….
Het is opnieuw een goed notenjaar. De eerste mand is al vol. We hebben geluk dat de boom zo dicht bij huis staat want ook de roeken die in de buurt zitten azen op walnoten. Bij Susan staat hun walnotenboom achter in de tuin op de grens met de buren en daar zijn de roeken de hele dag aan het plunderen. ‘Ik zie ze steeds wegvliegen met zo’n dikke walnoot in de bek’, vertelde ze net.
De vier Herdwicks zijn net door Rob omgeweid naar een vers stuk met mooi gras. De Schoonebekers zijn nu op een ander terrein bij hun soortgenoten. Over twee weken komt de Herdwickram zijn intrede doen. Dat zal feest worden. De lammeren kunnen dan in maart geboren worden, wat vroeger dan hij het bij de Schoonebekers wil. Wij hebben immers een paar stallen waar de jonge moeders met hun lammeren in kunnen als het extra koud wordt.
Met de kippen is het huilen met de pet op. Ik wil alleen vrij lopende kippen, maar dat wordt steeds lastiger. De ene donkere kip waren we een paar dagen kwijt en gisteren zagen we haar weer, helemaal verfomfaaid, geen idee wat er gebeurd is. Aangevallen door een buizerd? Of toch gepest door de nieuwere twee kippen? De kleine van de twee die we van Rob kregen wordt nu gedoogd in het hok, maar wel helemaal in een uithoekje. Ze heeft een scheve staart na de begin treiterij van die twee nieuwe. De andere lag al dood na drie dagen. Nee, ook in de natuur is lang niet iedereen lief voor elkaar, zelfs niet de eigen soort. ‘Had ik aan moeten denken’, zei Rob. De anderen hadden zo’n brilletje op moeten krijgen, dan kunnen ze hun slachtoffer niet meer vinden en pikken ze er naast. Ik herinner me die brilletjes ook nog wel van vroeger op de Boomgaard. En de twee dikke treiterkonten leggen nu ook al geen eieren meer.
Nee… met die kippen is het helemaal gebeurd, …. als het aan Wim ligt.