Nee.. vandaag niet…! Berdena en Diny op de Zutphense markt!
Zoals ingewijden weten mag ik graag even een kringloopje aan doen. “Ach”, zeg ik dan,”ik kom er op weg naar het dorp toch langs”. In Hengelo hadden we een buurvrouw, de vrouw van B B (Buurman Boet) die vertelde dat haar fiets vanzelf linksaf sloeg bij het ziekenhuis . Zo vaak lag haar man daar.
Nou mijn auto- of fietsstuur doet hetzelfde. Zonder dat ik het bewust plan ga ik automatisch richting “Het Goed” zoals onze kringloopwinkel heet. Ook voor Wim heb ik al heel wat leuke shirts gescoord.
Wanneer ik dan met mijn buit thuiskom laat ik zo’n shirt, een boek of een leuk stukje aardewerk graag door Wim bewonderen, maar met mijn eigen kleding is het anders. Dat wil je niet weten…. Wim zegt ook altijd:”Gooi eerst maar eens wat weg, anders past het niet meer in de kast”.
Dat leuke T-shirt of die broek kan ik echt niet laten liggen, maar ligt thuis op de stapel te wachten tot het aan de beurt is. Als het dan zover is dat ziet Wim bijna nooit dat het iets nieuws is. Soms toch wel…. En dan zegt hij:” Nieuw shirt”? “Welnee”, zeg ik dan, “die heb ik al zo lang”.
Diny is er net zo één. Soms moeten we elkaar helpen om onze garderobe uit te dunnen. Meestal gaat er dan een stapel naar Polen of Roemenië. Vaak gaat er ook een vest, T-shirt of broek met de ander mee. “Ach dat steet oe völle better, nem dat astoeblief mor met”.
Toen we met onze nicht Berdena ook onze favoriete shop in Lochem lieten zien en gedrieën rondstruinden vertelde ik haar hoe we soms thuiskomen met onze buit. “O”, zei ze lachend, toen we vertelden over onze kledingtruc en zij maakte het af. ”Later on when I’ve got it on Curtis says:”Aahh …something new”? “Ooh no… I ‘ve bought it a long time ago”!
Zijn alle vrouwen nu hetzelfde of is één en ander toch genetisch bepaald bij de Eggink-sisters?