Nieuwjaarsdag was een drukke dag voor ons kinderen. Dan gingen we met de buurkinderen de buurt rond met onze knapperpistooltjes en ging het er om de buren het nieuwjaar af te winnen. ‘Völle heil en zegen in ’t ni-jjaor’ , riepen we meteen bij het openen van de deur. De jongens vulden het aan met:’Völle hazen en knienen in ’t ni-jjaor’. Dan werden we binnen gevraagd en kregen we een oliebol en twee mierzoete kinderlikeurtjes, want ‘Op één been kö-j neet lopen’. Zo gingen we 6 boerderijen af en de eerste afspraken voor de nieuwjaarsvisites moesten we thuis al doorgeven. Nee, tussen de middag hoefden we geen eten meer en ’s middags werd de andere kant van de buurt bezocht, nu nog 4 boerderijen. Overal werden we met onze wensen binnengehaald en bij iedereen moesten we de oliebollen proeven. Het was een heel sociaal gebeuren.
Nu in ons buurtje waar we 26 jaar wonen bezoeken we de beide naaste buren en praten bij. Ik weet niet of het dit jaar ook zo gaat i.v.m. de regels, maar we zullen elkaar zeker zien al is het een paar dagen later. Van de gewoonte van oliebollen en appelflappen bakken van mijn moeder heb ik alleen de appelflappen er in gehouden en ik weet dat zus Diny in de Achterhoek het bij de röllekes houdt. Geen kniepertjes alleen de rolletjes en bij haar komen haar volwassen jongens ze helpen bakken. Die van mij zijn meer van het opeten. De buurjongens helpen me met het bakken en krijgen zo een schaal mee. Meestal was Mark het eerst van de partij om te proeven, blijft lastig. Maar Rick doet zijn best en komt ze hier opeten en van Gerhard weet ik dat hij ook aankomt en die krijgt een portie mee.
Zo hebben we allemaal onze eigen gewoontes. Dit jaar zit de nieuwjaarsvisite voor onze Hedera groep er niet in, helaas! Nog even en de vaccins zijn er en ik kan niet wachten om me in te laten enten zodat het leven weer socialer kan worden en we elkaar weer gemakkelijker kunnen ontmoeten. We moeten er nu maar iets van maken met elkaar.