Je zou kunnen denken dat er niets te beleven valt op onze afgelegen plek. Toch hoef ik alleen maar om me heen te kijken.
Aan de voorkant van het huis zie ik ineens de broedse kip zich uitschudden. Ze was natuurlijk niet in het hok vannacht en heeft regen op zich gekregen. Ik haal gauw wat extra voer. Ze moet nog even door met broeden.
De haan met de andere kippen staan onder de grote eik waar een voederhuisje aan zit. Er is weer een specht of ekster in de weer geweest want veel voer ligt nu op de grond. Daar maken ze dankbaar gebruik van. Net of het lekkerder is dan het voer in de ren.
Ook Loeder houdt ons bezig. Ze heeft van Wim haar extra kuipje vlees gehad en ligt nu ineen gekruld naast mijn toetsenbord. Af en toe gaat ze er even voor liggen als ik haar buikje aai. Wie had dat kunnen denken van deze wildebras. Nu die erge kou weer voorbij is gaat ze ’s nachts weer naar buiten of in de schuur. Muizen vangen moet ze. Bovendien de buurkat uit de schuur houden, de laatste tijd gaat het kattenvoer er sneller door dan anders.
Storm en Queeny zijn na hun Wims verwennerij, ja ja ook een kuipje vlees, naar buiten. Al snel staat Queeny voor het achterraam naar binnen te kijken. Als ik naar de buitendeur loop staat ze er al. Deze bijna 11 jarige is het liefst binnen. Alleen als Storm meldt dat er voorbijgangers aankomen in de verte is er geen houden aan en wil ze meteen meehelpen.
Wim heeft de krant bijna uit. Ik allang, want ik lees niet alles.
Straks gaan we er even uit om de laatste boodschappen te halen. Rick en Berend komen aan het eind van de middag deze kant op. Ze blijven eten en daarna gaan ze naar het Atlastheater. Rick had de kaartjes voor z’n verjaardag gekregen. Muziek van Dire Straits leek ze allebei wel wat.
Zo is een dag zomaar weer voorbij.
Ik kan niet zeggen dat hier niks te beleven valt…toch?
