En dan ineens… alles weg, alleen wat grijze blubber is alles wat ons rest met hier en daar een puntje gesmolten sneeuw. Het was wel erg vlug, dat had nou ook niet weer gehoeven. Het hield ons wel paar dagen bij huis, ook gezellig. Wim z’n enkel is nog lang niet wat het wezen moet. Enkel en been houden vocht vast De fysiotherapeut heeft hem wat streng toegesproken: lopen mag, maar zitten met het been hoog. Hij heeft er nu ook nog een stevige reiskous bij aan en dat helpt ook.
Het is maar goed dat ik flink ingeslagen heb wat voedsel betreft. Zo hoef ik daarvoor niet op stel en sprong er op uit. Naast de bak met kippenvoer staat er nu ook een zak strooizout naast de deur naar buiten.
En nog even geniet ik van ons uitzicht met een beetje zon er bij zoals we afgelopen zaterdagmiddag konden zien.
