Je bent nooit te oud om te blijven spelen. Even met de poes en de hond een spelletje spelen. Al die kinderen om hem heen houden ome Jan jong. Hij werd onze toeziend voogd na het overlijden van onze vader Hendrik Jan.
Ik logeerde een keer bij Eefje op de Bosheuvel en natuurlijk waren wij vaak op de Boskamp te vinden. Ome Jan had ’s zomers een stukje van de stal afgescheiden met een soort plastic douchegordijn, zo zullen we het maar noemen, want een echte badkamer hadden ze toen nog niet en het werk in de zomer op een boerderij laat het zweet er wel uitkomen. Het was nog niet zo gek bekeken. Ik weet niet meer wie van de neefjes er ook bij was maar we betrokken ome Jan onder die geïmproviseerde douche door het gordijn iets weg te trekken. Och ome Jan poetste gewoon verder.

Je bent nooit te oud om te leren, dat blijkt wel weer. Ik ben wel blij met onze nieuwe camera maar diafragma, scherptediepte, belichting, Iso en pixels, RAW en JPG, zijn kreten die ik niet dagelijks gebruik. Neef Wim heeft meer ervaring, zelfs met dezelfde camera de Canon Powershot G12. Aan de keukentafel krijg ik een compacte les en probeer wat uit. Maar iedere keer wanneer je een iets andere positie inneemt moet je ook weer wat veranderen. Het valt me niet mee en wanneer ik een foto wil maken doe ik er steeds een met de automatische instelling achteraan. Wie weet heb ik het over een jaar wat meer onder de knie.
Na de koffie was het dus afscheid nemen van Wim en Marjan met Mo. Het was goed om elkaar weer te zien. De Granduca 65 reed met gemak het erf weer af. Wim lijkt het een goed plan om hem te kopen. Marjan twijfelt. Ze willen eerst nog via Rouveen waar een winkeltje is in speciale stoffen die er oorspronkelijk al gemaakt werden. Ik denk… als ze daar een leuk stofje vindt, niet alleen om een paar oude familiestoeltjes te bekleden maar ook voor nieuwe gordijntjes in de camper, dat het hem misschien toch wordt. En als hij dan ook nog bij zus Hennie op de oprit past……

[i]You are never too old to learn. So I was already happy with the visit from cousin Wim and Marjan with Mo. I’m also happy with my new camera, but all those words as diaphragm, iso, pixels, RAW and JPG, are not so familiar to me. Cousin Wim had a lot of experience as an amateur photographer and he owns the same camera as we do: the Canon Powershot G12 with a lot of possibilities. At the kitchen table I’ve got a few lessons and try to take some pictures. But every time you are changing position you have to change something. So when I take a picture I take another one with the automatic possibility. You never know what I’m able to do next year.
After coffee time we had to say good bye to Wim and Marjan. It was so good to see each other. The Granduca 65 drove easily from our yard. It seems Wim a good idea to buy this camper, but Marjan has to think about it. They would like to go to Rouveen at first to a nice shop with several original fabrics. I think when Marjan find some nice fabrics to use for an old family chair and she find something special to make some lovely new curtains for the camper, she might be more enthousiastic. And when this camper will be comport on the drive next to sister Hennie’s house… ??

[/i]