Hebben jullie het gezien in de hoogtepunten van tussen Kunst en Kitsch van de afgelopen 25 jaar… die oude wrakkige Rietveldstoel? Er was al een stuk van de voorste poten afgezaagd en hij was ooit in de zwarte glanslak gezet. Een studente had hem op een rommelmarkt voor een paar gulden op de kop getikt. Het model kwam haar zo bekend voor.
Het water liep de antiquair in de mond toen hij hem zag. Er waren er ooit maar vijf van gemaakt door Rietveld begin vorige eeuw. Dit bleek toch wel een museumexemplaar, nu ƒ70000 en eenmaal opgeknapt wel ƒ125000 waard.
Maar ook het mannetje met buik, mooi hoedje en geel broekje mocht er zijn. Er zat een kraantje ergens aan het buikje en het bleek dat je er drank uit kon tappen. De eigenaresse was vooral verliefd op het gele broekje. Ze verblikte of verbloosde niet toen haar lievelingetje ƒ15000 waard bleek te zijn. Het enige wat er met een stalen gezicht uitkwam was: ”Nou jongen… je mag blijven.”
Nee veel kunst hebben we niet in huis, wel wat voor mij waardevolle dingen, maar dat is niet in geld om te zetten. De typemachine van vader Hendrik Jan is zoiets, wel oud, maar niet veel waard in geld. Een bronzen telegraaf die Wim ooit aan boord voor me gemaakt heeft. Dan heb ik nog een herinnering uit het Achterhoekse, ooit gekregen van een sint die Anneke heet. Het zijn een paar echte Grolse wanten in het originele patroon gebreid. Ik meen dat Anneke iemand kende die dat nog deed. Ik ben er nog steeds blij mee en… ze zijn lekker warm.
