Nu…

Ik kan mezelf een echt huwelijksaanzoek niet herinneren. Het was meer een weten dat je met elkaar verder wilde. Maar… er was wel de verloving, een woord dat je nu niet meer tegenkomt. Het doosje met de ringen lag bij Wims moeder voor de schoorsteenmantel en toen die verdwenen waren terwijl wij ons avondwandelingetje maakten, wisten ze daar wel hoever het was. met de ringen om kwamen we weer thuis. De volgende dag werd er met de trein gereisd naar Vorden waar toch een soort feestje gehouden werd.
Als je hier op de titel klikt zie je een ander soort verlovingsmoment….