Terwijl ik iedereen blij hoor zijn met warm weer… ik niet. Ik wordt helemaal beroerd van die benauwde hitte. ‘Doe die ventilator toch aan’, beval ik Wim vannacht. Dat is zijn deel van de taken hier in huis. Van techniek weet ik weinig, er zitten overal tijdklokken op. Wanneer de boel weer ingesteld is beginnen de ventilatoren een uur voor bedtijd te werken en gaan door tot een uur of één. Maar het was tot nu toe nog niet nodig geweest. Maar ook van een koud bed hou ik niet. Meestal zorg ik dat Wim even voor mij in bed ligt zodat ik in een lekker warm bedje kom. Het is hier in ons landje alles of niks.
Wat was ik vanmiddag blij met die heerlijke wind. Het werd er aangenaam van. Nee… regen en wind heb ik nog niet gezien. Het onweer dat dreigde bleef op afstand.
Vanmiddag mocht ik de belofte aan Daan inlossen. Ik had laatst beloofd om koekjes te bakken met hem. Dat ging vanmiddag gebeuren. Daar was hij al heel handig in. Het deeg lekker plat maken met de deegroller en daarna met vormpjes uitsteken… sterretjes, rondjes en hartjes. Dan in de oven en daarna aftellen tot het piepje ging. Toen Anja met Tim terug kwam van het zwemmen kon hij trakteren. De laatste gingen in een plastic zakje mee voor Frank en vader Alle.
