Ons leven wordt beheerst door het corona virus, net als dat van iedereen over bijna de hele wereld. Onvoorstelbaar eigenlijk. Mark Rutte noemde het zelfs de grootste crisis buiten oorlogstijd. En daar krijgen we allemaal mee te maken. De eerste zorg is natuurlijk onze eigen gezondheid en daarna bedenk je wat dat allemaal met onze economie kan gaan doen. Drenthe lijkt tot nu toe enigszins gespaard maar ook hier zijn er gevallen. Daarom blijven wij zoveel mogelijk op ons erf en zien we bijna geen mensen. Ja met voorbijgangers met of zonder hond over de weg maken we een praatje. Ook de lammeren leveren gespreksstof. Wim kreeg zowaar zin om op het erf wat te knutselen, maar het is nog niet helemaal zover. Jan en Ria kwamen de takkenzaag terugbrengen en Jan ging meteen aan het zagen met Wim in zijn kielzog. Een kop koffie samen op het terras kon gemakkelijk met de 1,5 m afstand. Toen werd het voedertijd en kwamen de lammeren. Ach Ria wilde ook wel een lam overnemen. Jan wilde meteen even een foto maken en Ria schoof zo even met het lam naast me. ‘O o dat mag niet’, riepen we beiden, maar de foto was al gemaakt. Tja… zij leven beiden net zo geïsoleerd als wij. Toch bleek dat afstand houden even lastig, zo ook in de supermarkt. Ik ga zo weinig mogelijk.
