Het was een vreselijke klap. Rick stuiterde van schrik een eind in de lucht. Hij zou voor het eerst weer gras gaan maaien met de net teruggekregen zitmaaier na de winterbeurt. En meteen die vreselijke klap. Dat werd geen glad gazonnetje zaterdag. Gisteren belde Wim met het bedrijf van het onderhoud. Ze kwamen meteen de zitmaaier weer ophalen. ’s Middags werd hij al teruggebracht. Wat bleek? De baas zelf is vrij ernstig ziek en heeft nog een weg te gaan. Zijn zoon die ‘vrij technisch’ is had het onderhoud voor zijn rekening genomen en de messen niet goed teruggeplaatst. Dat proefdraaien was in elk geval al niet gebeurd. Gelukkig is het nu weer in orde en we hopen dat de baas zelf goed mag herstellen.
Wim gaat met kleine stapjes vooruit met lopen. De afstand die hij nu loopt is iets groter en hij vindt het leuk om onderweg af en toe mensen te spreken. Wel op gepaste afstand natuurlijk.
Hij kreeg er warempel weer zin in om wat te kunnen doen op het erf. Er zijn uitgegroeide struiken omgewaaid langs het land van de boer. Och … wat mij betreft kan het geen kwaad, de vogels zijn er gek op, er zit regelmatig een hele vlucht sijsjes in, maar Wim houdt er niet van. De uitgeleende lange takkenzaag wordt nu teruggebracht. Jan wil zelfs wel even helpen. Dat geeft deze burger moed.
