Hetty Site

‘Och… hee zol zo gauw neet biet’n’

De pittige teckel.

‘Hij zal niet zo gauw bijten’, dat zeggen ze allemaal, de hondenbezitters die denken hun eigen felle huisvrienden te kennen. Dat dacht ik ook van grote Laska, de Schotse collie, maar die had mooi de meteropnemer in z’n bil toen die onverwacht aanbelde en wij net de achterdeur uitkwamen. Nee er was niets stuk, zelfs geen wondje, maar we kregen wel een brief in huis dat wanneer deze man psychisch letsel zou hebben, wij wel aansprakelijk waren. Niets meer van gehoord gelukkig.
Saartje, de teckel van Ben en Diny is ook een bijzondere. Die heeft haar voorkeuren. Wanneer bepaalde mensen langs komen fietsen is ze paraat. Ze volgt ze van het begin van de weg tot aan het eind van hun stuk weg en ik meen te weten dat sommigen er niet zonder kleerscheuren van af zijn gekomen. ‘Die zölt wel een keer wat ezeg hebb’n of van zich afeschupt’, vergoelijkt Diny haar lieveling. Maar Ben houdt Saartje wel in de gaten. ‘Dat kö-j toch niet hebb’n’, vindt hij.
Zo hadden Henk en Gerrie ook zo’n bijzondere teckel, hij heeft het er nog over. Hij stuurde er zelfs eens een foto van. Ik reageerde erop met: Dat lijkt me een pittig hondje. Dat bleek. Wanneer Henk met mensen in de kamer foto’s aan het uitzoeken was moest hij soms geregeld naar zijn werkkamer boven om iets op te halen. De hond bleef dan op drie meter afstand van het bezoek liggen, maar zo gauw die maar iets bewoog begon hij fanatiek te blaffen. Het bezoek verroerde zich dan niet meer. ‘Och… hee zol zo gauw neet bieten’, kwam er achteraan.

[i]He won’t bite’, that’s what they are saying, the dog owners. That’s what I thought when Laska, our former Scottish Collie, suddenly bate someone who rang at the front door bell just when I left the house at the door from the barn with her. No not hurt, no single drop of blood, but we got a letter which says that when that man would ever get psychological problems, we should be responsible. Never heard about it.
Saartje, Ben and Diny’s dachshund, is a special one too. When some people come by on their bicycle, she’s angry about them and I heard about some of them who don’t like her. ‘Och’, Diny said, ‘they might have screamed or kicked her, she defends her beloved one. But Ben keeps an eye on her and says:’ That is not acceptable. You never know what will happen’.
So some time ago Henk and Gerrie Braakhekke had such a special dachshund too. They loved him very much. He even send me a picture of her. I mailed him: ’That must be a plucky one’. And that she was. When he had visitors to check his photo’s at the dinner table, he sometimes had to go upstairs to his study to have a look or collect more pictures. All the time the dog was lying about three meters from the visitor and when he only made a little movement he started barking very sharp. The visitor wouldn’t dare to make any movement. ‘Och’, Henk said, ’he won’t bite’.
[/i]