We hebben heel Groot Brittannië in alle weersomstandigheden doorkruist. Onze eerste kennismaking was dat in het Lake District, waar we bivakkeerden in een caravan van Keith en Margaret, zus en zwager van Tom Woodgate. We stonden op een camping aan het Derwentwater en in de twee weken dat we er stonden steeg het meer wel een meter in onze beleving. Het regende elke nacht en ochtend. Tegen 11 uur klaarde het op en begonnen we aan de ontdekkingstocht in deze omgeving. Bijna alle uitgestippelde wandelingen die in de caravan voorradig waren hebben we afgelegd. Keswick was leuk en gezellig. De Britten waren geweldig en zo waren we verkocht aan dit deel van Europa. We knoopten er na deze 2 weken nog een week Schotland aan vast en waren voor ons leven Anglofiel geworden. Gelukkig hebben we dat zeker 30 jaar vol mogen houden. Ik zal nooit de zucht en de opmerking van Wim vergeten toen we weer eens de sluizen van IJmuiden naderden en de veerboot naar Engeland zagen vertrekken. “Zit ik toch weer op de verkeerde boot!’
Daar moet je een Brit voor zijn om dit uit te vinden, stond er eens boven een mail die ik kreeg en omdat ik de Britse humor wel kan waarderen en ik klikte ik de link meteen aan. Het YouTube filmpje dat volgde bewees het weer eens dat hun humor heel bijzonder kan zijn. Ooit zei onze gastvrouw in het Lakedistrict over het weer daar: The rain is only waiting until I’m starting to hang my laundry. En het praatje met de postbode ’s morgens op zo’n druilerige dag: ‘The
usual weather isn’t it’. En toen we het weerbericht voor de dag vroegen ergens in Engeland op een camping terwijl het wat lichtjes miezerde:’Don’t worry, it’s just to keep the dust down’.
Ik doe het nu met Escape tot he Country, af en toe contact met Joan èn mijn bijzondere Nederlandse vriendin in de Highlands, Hilda…
Foto: De Borders van Schotland zijn prachtig, in alle weeromstandigheden