Er heerst onrust hier in huis. Storm eet niet meer, drinkt niet meer en loopt maar wat heen en weer jankerig te doen. Nee hij is niet ziek. Het zijn de hormonen die opspelen. Ja dat kun je hebben als je een reu en een teefje in huis hebt.
Toen Tessa vier en een half jaar geleden overleed kwam het dilemma. Nemen we nog één keer een nieuwe hond of is onze leeftijd een struikelblok. Met Mark als uitvalbasis besloten we toch de grote laatste stap.Gelukkig wisten we nog niet dat de rollen omgedraaid zouden worden.
Toen Storm dus vier jaar geleden bij ons kwam had ik stiekem de hoop dat Queeny nog een keer pups zou kunnen krijgen met Storm. Mark had dat idee ook en toen Queeny loops werd heeft ze zelfs een tijdje bij ons gelogeerd. Nee… voor Wim hoefde het niet. ‘Iele ziet maor da’j ze weer kwiet wodt’, riep hij ons toe. We kenden het spektakel al van vorige keren met Scott en Tessa. De eerste dagen wil het teefje niks weten van de reu, al ligt de reu de hele nacht voor de mand van zijn geliefde. Maar net als je denkt dat de loopsheid over is worden ze het toch eens. Queeny was nog 6 toen ze loops werd en Storm de reuk van haar in zijn neus kreeg. Maar och… Queeny moest niks van zo’n lastpak achter haar aan hebben. Zelfs niet op de laatste dag. Voor niks gelogeerd hier. Later was ze de leeftijd te boven en waagde Mark haar niet aan het risico van een zwangerschap.
Maar blijkbaar wordt ze op haar 10e toch nog loops. Ik mag hopen dat het niet erg lang duurt want we worden niet goed van het gejengel van Storm. En Queeny net zo. We houden ze nu maar gescheiden. Kan hier ook gemakkelijk.
