Toen we in 1994 hier aan het Schoolpad kwamen wonen ontdekten we dat we behalve een grandioos uitzicht over de landerijen ook een bos in de buurt hadden. Het bleek het Oeverse Bos te heten. Iets de andere kant op heb je ook nog het Oevermans bosje… het bos van Mans die aan de oever van het Bargermeer woonde. Het Bargermeer is er niet meer… nou ja de naam is er nog, het is nu omgetoverd in industrieterrein. Maar het Oeverse bos is als het ware onze achtertuin. Er is een stilteplek, een open plek waar we al eens een ree gespot hebben. Verder zijn er onnoemelijk veel vogels. Al die jaren lopen we hier geregeld met onze honden. Die lopen keurig op de paden. Soms, in deze zomertijd, kun je ze bijna niet meer zien tussen de hoge varens. Queeny is nog een echte jonge hond die de weg wel drie keer loopt. Tessa begint wat rustiger te worden met haar 8 jaar.
Maar.. nu komt het… gisteren kom ik met de honden weer aan bij ‘ons’ bos en zie hier ineens een bord van de Gemeente Emmen met wat strenge regels. Ik zit er niet mee dat je er na zonsondergang niet meer mag komen, er niet met brommers doorheen mag crossen, maar dat je er alleen met de honden aan de lijn mag lopen gaat mij te ver. Bovendien.. ik kom er nooit een mens tegen, we zijn het als onze plek gaan beschouwen. Ik ga maar niet vertellen wat ik nu ga doen… nee dat zeg ik lekker niet, maar als je een keer mee gaat… kom je er achter.
