Een half jaar ben ik niet meer in het Oeverse bos geweest bij ons achter. Ik noemde het altijd al ‘ons bos’, want je kwam er nooit iemand tegen. Wat was ik boos en teleurgesteld toen ze met bulldozers en ander groot materieel alleen maar vernielingen aangebracht hadden. De goede gezonde bomen werden neergehaald en afgevoerd en de rest werd voor oud vuil achter gelaten. Ik heb de gemeente er toen al over gebeld, maar de dame die me te woord stond wist niet eens of het bos van de gemeente was of van een andere instelling. En het bleef ondoenlijk om ons bospaadje langs de stilteplek fatsoenlijk te bewandelen. Het maakte me daarvoor niet uit om over een omgewaaide boom te stappen, maar nu was er geen doorkomen meer aan.
Wat schetst onze verbazing? Afgelopen week zagen we steeds de EMCO met een werkauto staan wanneer we langs het bos fietsten en toen we afgelopen zondag er met Storm op uit gingen om poolshoogte te nemen werden we aangenaam verrast. Er was een breed pad gemaakt achter de houtwallen langs de rand van het bos. We hebben dat meteen maar uitgeprobeerd. Het liep nog niet zo heel gemakkelijk op de nog wat losse ondergrond van het pad, maar als we dat flink blijven belopen zal dat wel harder worden. Hoera, ons bos is er weer voor ons!
