De eerste kennismaking viel meteen mee. Bij Gretna Green, net over de Schotse grens moet je natuurlijk wel even bij de Blacksmith langs waar vroeger de huwelijken gesloten konden worden. We nemen gelijk maar een fish and chips en eten die zo uit de krant op een bankje op. We beginnen ons al aardig aan te passen.
We rijden Dumfries door en verder langs de kust naar boven, steken over naar het schiereiland Cowal en vragen bij het Tourist Centre in Dunoon naar een B en B. Het meisje aan de balie geeft ons ogenblikkelijk het adres van haar ouders en zo brengen we onze eerste nacht in Schotland door in een “gouden” rammelbed. De volgende morgen zitten we samen met Schotten, Amerikanen en Duitsers aan het ontbijt. Dat heeft ook wel weer wat.
We gaan nu langs de Westkust naar boven en via Oban en Fort William richting Mallaig. Het wordt nu zo rustig en verlaten dat we om vier uur ’s middags al naar een volgend B en B gaan zoeken. Dat vinden we in een Lodge, een beetje chiquer dus. ’s Avonds gaat de open haard aan en opnieuw zitten we samen met mensen overal vandaan bij het vuur. De andere morgen worden we gewekt door een doedelzakspeler die nog even aan het oefenen is voor een wedstrijd. Het is binnenshuis niet om aan te horen.
Een paar uur later zijn we aan de kust in Mallaig. We hadden de boot naar Skye willen pakken, maar…. jammer… dan hadden we eerder moeten boeken. Daarom kijken we verder en ontdekken de Highland Games hier met de Schotse dansen, de doedelzakspelers, inderdaad ook die we ’s morgens hoorden, en allerlei sterke mannen in quilt die stoere dingen doen.
We gaan terug via Fort William en komen in Ballachulish aan het begin van de Glencoe Valley en horen in het Visitor’s Centre de verhalen van de strijd tussen de Schotten en de Engelsen en de slachtpartij hier in de buurt. De Campbells houden voorgoed een slechte naam. Ons verblijf die nacht in de Stone Cottage is comfortabel en onze gastheer leerde me: Say never Englishman to a Scotchman. En hij geeft ons tips voor de omgeving.
We zien deze vakantie ook nog het indrukwekkende Stirling Castle en komen tot de slotsom dat er heel wat oorlogen gevoerd zijn door de Engelsen en de Schotten.
Onze laatste overnachting is op een farm in de buurt van Hexham en we zien nog een stuk van de Hadrian Wall die ooit door de Romeinen gebouwd werd tegen de aanvallen van de Schotten.
Het was een geweldige ervaring om in Groot Brittannië te zijn. Wanneer we weer met de ferry vanuit Hull Hoek van Holland naderen zien we een andere ferry richting Engeland vertrekken. Wim kijkt er verlangend naar en zegt: ”We zitten op de verkeerde boot”
