Soms bekruipt het me nog even, het gevoel dat de jongens in hun vroege jaren teveel klussen moesten doen. Toen ik in ging vallen op de lagere school in de buurt zou dat eerst voor een paar weken worden. Het werd een jaar. Ik hoefde geen vergaderingen bij te wonen als invalkracht, dat scheelde. Voor de jongens, toen 7, 5 en 3,5 had ik een lijstje gemaakt met kleine karweitjes die de dagelijkse gang van zaken wat verlichtte. Dat hing pontificaal op het prikbord. Het ging van opruimen, afdrogen, stofzuigen tot een boodschapje doen om de hoek. En elke week wisselde dat per kind. Ik heb ze toen niet horen klagen.
Veel later dacht ik wel eens… was ik nou een ontaarde moeder? Ik vroeg de jongens een paar jaar geleden of ze erg onder mijn regime geleden hadden. Ze schoten er van in de lach.
Ze zijn er alleen maar handiger door geworden, vermoed ik. Toen ze later een centje wilden bijverdienen gooide Gerhard zich op het ramen wassen. Na bij een schoonmaakbedrijf de ramen van scholen te hebben gewassen en we verhuisden ging hij in Emmen de buurt door met zijn ladder en andere attributen.
Mark was handig in huis en ruimde in een korte tijd de hele kamer op inclusief stofzuigen. Toen hij later meer wilde verdienen dan een zakcentje ging hij bij een verhuisbedrijf werken in zijn vrije tijd. Dat leverde meer op. Bij Rick bleef het bij opruimen denk ik en misschien een boodschapje bij Omvlee die toen nog onze buurtsuper was in Zuidbarge.
Pas kwam ik dit overzichtje tegen van klusjes die kinderen aankunnen, netjes onder verdeeld in leeftijdsgroepen.
Toen gleed dat ‘ontaarde moeder’ zomaar van me af.
