En opnieuw 40 jaar later sta ik hier bij de Amerikaanse presidenten met Harold en Berdena. 2012
Vandaag 25 mei 1972
Om 9 uur gearriveerd in Sioux Falls om de veemarkt te zien, 1 van de 3 grote veemarkten in dat gebied. Op de slachterij werden 900 runderen per dag geslacht en 800 varkens, ook een groot aantal schapen. Op de markt waren naar schatting 1500 marktdieren, voor in de week wel 3000. Op de slachterij was veel te zien, we hebben er wel 3 uur rondgelopen met een hele goede begeleider, die leek precies op slager Krijt uit Vorden, net zo’n praatjesmaker. Op de vraag van ons hoeveel hammen er wel hingen, zei hij: ‘Als je het op 4 ton na kunt schatten krijg je een ham cadeau’. Daarna hebben we voor een bedrag van 45 Amerikaanse centen koffie met bijbehoren gebruikt, meer dan je verwerken kunt.
Om half twee vertrekken we weer, weer wat gebruikt en toen verderop hebben we wat gezien om nooit weer te vergeten. We kwamen in bergachtig sprookjesachtig terrein terecht. Aan weerskanten gezellige rotsen met verschillende kleuren. Die streek heette de Bad Lands in Zuid Dakota. Meer dan een uur zijn we daar doorheen geslingerd, fantastisch. We zeiden tegen elkaar : het is net een maanlandschap, zo stelden we ons dat voor. Na een zware regenbui met onweer en hagelstenen als duiveneieren waren we tegen 7 uur in Wall aangeland, wij kregen een 4 persoons kamer en Herman en Nettie een 2 persoon kamer. Het was een pracht van een slaapkamer met w.c., douche, tv, radio en zelfs airco, die we meteen hebben aangezet. We gingen ergens weer eten en kwamen op het idee om hier kaarten te kopen. Maar de winkel was al gesloten, Nettie haalde de jongeman van de winkel over om ons toch te helpen omdat we morgenvroeg al weer weg zouden zijn. Toen we weer weg gingen wenkte hij ons en liet ons een vertrek ernaast zien met cowboymuziek en beweegbare beelden, alles in uniform. Wat hebben we gelachen. Daar kunnen we het nog lang over hebben. Hij gaf ons nog een kaartje waar we drie kopjes koffie op konden krijgen waar we wilden. Ook kreeg Herman nog een kaart waarop de afstand stond van hier naar Amsterdam. Dat was 5992 mijl.
Vrijdag 26 mei 1972
Ziezo we zijn weer terug van de Black Hills, vanmorgen waren we om half 8 vertrokken, via Rapid City naar de Black Hills. De eerste bezichtiging betrof de 4 presidenten van Amerika die een geweldige indruk maakten. En verder waren er op de route hoge indrukwekkende rotsen. Dat kun je niet beschrijven, dat moet je meemaken, door die bergachtige streken moet er af en toe heel zacht gereden worden. Verder zouden we in de middag in Blackmore een goudmijn bezoeken, maar toen we daar na veel zoeken om half 6 aankwamen was die gesloten en besloten we weer naar Wall te rijden voor een overnachting. Nu ik dit schrijf heb ik nog heel wat interssante dingen vergeten te schrijven. We hadden al gehoord dat zodra we een ijzeren rooster zouden passeren daar wilde ezels op de weg zullen zien lopen en jawel hoor! Verschillende groepjes liepen daar en schooierden om wat eten wat ze gewend zijn te krijgen. Verderop zouden we buffels zien, wel natuurschoon en wij maar kijken naar die ruwharige buffels. We reden weer over zo’n wildrooster en zeiden: ‘Dag buffels’. Maar jawel hoor, toch een hele kudde buffels zelfs met jonkies erbij op 200 m afstand. Ik moest gewoon even de auto uit om wat foto’s te maken hoewel dat niet aangeraden werd bij buffels met jongen. Weer wat verderop zagen we rechts en links van de weg , kleine en grote, een soort rat. Herman zei: ’Dat is een prairiedog’ en als je dichtbij hen komt springen ze in hun holletje, een grote molshoop met een gat er in. En dan maar blaffen als kleine hondjes. Jo zegt: ’Je moet de foto op 2,5 m. afstand nemen, maar ik zeg: ’Dank je vriendelijk, mij niet gezien. Het was een kolonie van ik weet niet hoeveel, zeer interessant om dit alles te kunnen beleven.