Vrijdagavond. Zo nu zijn we aangeland in een plaatsje Princeton, 70 mijl van Chicago en 530 mijl van Sibley. Het is een hotel-restaurant. We hebben lekker gegeten en hebben nog even naar een zeer oude houten brug gekeken, gebouwd in 1860 en de enigste in deze staat. We zitten nu in kamer 106 waar H.J., Jo en Jantjen en ik ons nachtverblijf zullen hebben. Herman en Nettie hebben hun kamer hiernaast.
Herman en ik zitten op ons bed en Nettie ligt er op. Nettie vond uit dat wanneer je een kwartje in dat apparaatje naast het bed gooide dat het bed een kwartiertje liet schudden. Nu dadelijk de proef op de som en jawel hoor. Vandaar dat Nettie er op lag en wij er op zaten om dat te ervaren. We hebben er vreselijk om gelachen. Jantjen zegt: ’Ik kom zo nooit in slaap’. Ik zeg: ’Misschien schudt dat ding de hele nacht wel door’. We zitten in de staat Illinois. Morgenvroeg kunnen we alles op ons gemak doen want Bij Anton rekenen ze er niet op dat we voor de middag al aankomen. Het is vandaag mooi warm weer, zo’n 90 graden, maar met de airco in Herman z’n auto merk je daar niks van. Voor de middag hebben we nog gestopt in West Bend, dichtbij West Moines. Daar was een bovenaardse grot te bezichtigen, trappen op en af, stenen in allerlei kleuren, alles door mensenhanden gemaakt, het is niet te beschrijven, je moet het zelf zien. Even een foto gemaakt en wat kaarten gekocht. We zitten nu in een pracht 4 persoons slaapkamer, wc en douche aaneen, een kleuren tv, dus wat wenst een mens nog meer.
Zaterdag 3 juni 1972
Na een goede nachtrust en wat gegeten te hebben zijn we tegen half 9 vertrokken uit Princeton, we hadden nog 250 mijl te reizen voor we bij Anton en Bertha waren. Deze streek heeft heel wat meer natuurschoon dan bij Herman, bergachtig met veel soorten bomen. Tegen 3 uur kwamen we bij Antoon en Bertha aan. Van buiten gezien zou je niet zeggen dat het van binnen zo royaal is. Antoon had er dan ook veel aan opgeknapt. Ik zeg tegen Bertha: ’Waar kan ik de wc vinden’. ’Ja’, zegt ze lachend, ‘welke wil je hebben?’ Ze hebben er drie. Gezellige leuke kinderen hebben ze wel maar er waren er maar drie thuis, twee waren naar Holland en het oudste meisje is al getrouwd en heeft een meisje van twee jaar. Ze kwam ook nog even met haar dochtertje. We hebben het daar heel gezellig gehad. We zijn nog even met Antoon en Bertha naar een groot buitengoed geweest van een rijke zakenman. Antoon had er toezicht over als hij weg was en moest ook voor de bloemen zorgen. Een pracht van een Japanse tuin was er met brugjes en watervalletjes met verlichting. ’s Middags zijn we naar Bernard en Riek geweest. Zij hebben ook weer een pracht van een huis, zowel binnen als buiten. Achter zijn huis had Bernard nog een paar ha dicht begroeid weiland liggen, mooi geschikt voor schapen en paarden. Ook daar heb ik wat foto’s gemaakt, een aardig gezin met hun vijf kinderen. We hebben ook hun kruidenierswinkel bekeken, een 0,5 mijl van hun huis.
[i]Good bye Iowa.
A 2 days drive to Indiana to meet the cousins Antoon and Bernard Eggink from the Jager and their families. Jan enjoyed everything, the hotel, the food, the bed who could shake when you put a coin in it, laughing!! He also liked the different landscape with hills and mountains.[/i]