Ben ik nou zo onnozel? Ik had nog nooit van een dickpic gehoord, tot 2 weken geleden toen opnieuw de commotie oplaaide over seksuele intimidatie. Ik heb jaren tussen jongens en mannen gewerkt maar nooit iets op dat gebied meegemaakt.
Maar toen bekend werd dat 3 van de 4 vrouwen iets op dat gebied hadden meegemaakt in hun leven begon er bij mij ook een lichtje te branden.
Ik was 17 en fietste elke dat de weg van Linde naar Doetinchem. Vaak was het met vriendin Joke vanaf Hengelo en we reden een enkele keer mee met Gert die al een autootje had, zo’n vierkant Fordje, dat hij van een inwonend vrijgezelle oompje had gekregen. Dan zetten we onze fietsen gauw bij een huis neer om die aan het eind van de lesdag weer op te halen.
Die keer was ik alleen. Er kwam een vrachtauto achterop, een eindje buiten Hengelo. Dat gebeurde natuurlijk vaker. Deze auto stopte een eindje verderop aan de kant van de weg en de man stapte uit en had zo op het oog hoge nood en ging tegen een boom staan plassen, zo dacht ik. Er ging bij mij nog geen belletje rinkelen. Op het moment dat ik voorbij fietste draaide de man zich om en toonde een hevig opgewonden geslachtsdeel in vol ornaat. Ik die nog nooit een mannelijk deel gezien had. Ik schrok me wezenloos en kon alleen maar met de blik op oneindig doorfietsen. Ik snap nu dat vrouwen in bepaalde situaties ook verstijfd kunnen zijn van schrik. Ik dacht nog wel als dat alles is wat een man te bieden heeft, zit ik er niet op te wachten. Dat er meer is dan dit ontdekte ik later.
Wat raar is, denk ik wel, is dat ik het nooit aan iemand verteld heb, niet thuis, niet aan vriendinnen, ook niet aan Wim. Gewoon weg geblokt misschien? Pas toen het kort geleden meer in het nieuws was kwam het weer boven en heb ik het aan anderen verteld.
Foto: Ook in vakantie tijd deden Joke en ik gezellige dingen samen zoals koken op de kampweek van de Hengelose jongensclub.