Ons eerste uitje van dit jaar staat alweer gepland: in mei een weekje camping Boomgaard, samen met Jan en Ria. Wij weer op plek nul en Jan en Ria twee plaatsen verder. We hebben weer iets om naar toe te leven.
Jos neemt deze week de honneurs waar voor huis en have en dus ook voor de nieuwe aanmeldingen.
Wim had nog meer zin in afspraken deze zomer. Vorig jaar gingen de seniorenvakanties niet door vanwege de bekende corona beperkingen en nu hebben we een nieuwe kans. De kleine scootmobiel gaat mee en, ik durf het bijna niet te zeggen, voor grotere loopafstanden gaat voor mij de rollator mee. Echt waar! Ben ik nu zo oud geworden dat ik die nodig heb? Het blijkt zo, het is niet anders. Afstanden lopen wordt lastig en dit is waarschijnlijk een oplossing om er weer op uit te kunnen gaan. Het is een super-opvouwbare rollator geworden. Op internet besteld. Zo langzamerhand weten alle bezorgers van Post NL tot DHL ons adres te vinden, eindelijk. Want gemak dient de mens. Fijn dat we niet voor alles een winkel hoeven te zoeken.
We hebben ons oude aanwijsbord met ‘Schoolpad 50’ weer opgepimpt en Jan heeft hem aan het begin van ons stukje Schoolpad aan de boom gespijkerd.
‘ ’t Zal mien benieuwen hoe lange et duurt veurdat e d’r naost ligt’, zei mijn altijd zo optimistische Wim. Ziet altijd weer het slechte in mensen. Of hij denkt terug aan ons leuke bord op het hek met: ‘Pas op Bordercollie. Ga bij gevaar op de grond liggen en wacht tot er hulp komt’. Toen een collega met zijn kleuter kwam kijken naar de nieuwe pups van Tessa en het hem hardop voorlas ging het jongetje ogenblikkelijk op de grond liggen. Arm kind. Dat bord lag er op een ochtend ook naast.
