Oom Jaap was een harde werker. Hij is niet voor niets Hemp ( hoofdemployée) geworden op het Vordense postkantoor. Mama zei altijd Hemd… ie-j wet wel… net onder de directeur. Dus dat heb ik altijd gedacht tot neef Wim me corrigeerde met de officiële titel. Maar ja mama had wel meer van die eigen uitvindingen. De sesykar is de topper. Toen ik in Hattem Wim iets aan wilde wijzen op straat wees ik:”Daar… bij die sesykar”. “Wat zeg je… se..sy..kar?” Ik wees nog eens. Toen ging hem een licht op. “O… je bedoelt die stationcar?”
Dit is wel een bekende houding van oom Jaap… de telefoon in de hand, sigaar in de andere. Ik hoor nog z’n bekende snuif voor hij iets ging zeggen. Want discussiëren kon hij. Je moest van goede komaf zijn als je hem op andere gedachten wilde brengen. Mama hield niet van discussies en voor een verjaardag kreeg pa meestal haar dringend advies:”Wie-j gaot et niet aover de politiek hebb’n Hein”. En wanneer opa Bijenhof er bij was:”En ok niet aover de kerke.” Pa, en ik denk oom Sjoerd, waren CHU mensen. Nou ja… één keer door pa verwisseld voor de Boerenpartij. Oom Jaap was een rooie rakker volgens mama, een echte PvdA man. En dat wilde hij weten ook.
Wanneer je ’s avonds wel eens binnenliep in de Insulindelaan was hij vaak te vinden in de voorkamer aan zijn bureau. Hij had op het Vordense postkantoor blijkbaar geen van 9-5 baan en voelde zich verantwoordelijk voor de gang van zaken. Net als voor zijn gezin. Als Hennie in haar puberjaren in het weekend eens uit wilde stond hij als een wachter bij de deur van het Nutsgebouw om haar weer mee naar huis te nemen.
Oom Jaap bracht ook leven in de brouwerij als hij kwam. Ik heb wel eens bij hem achterop de motor mogen zitten en de geanimeerde gesprekken gingen altijd ergens over.
Mooie foto Wim!
