Hetty Site

Ooooohh…

‘Ooooooh’, ik geef een gil. Er schiet een heel klein grijs ding langs mijn benen en verdwijnt richting kachel in de voorkamer. Ik had net de deur open gedaan want ik hoorde Dirk. Meestal wil hij dan naar binnen om een plekje te zoeken om te slapen, maar soms ook om zijn vangst te tonen voor hij die verorbert. Zo ook nu, maar zijn vangst ging er vandoor. Je bent een jager of niet… Dirk schiet er achteraan en heeft meteen dat kleine grijze muisje te pakken. In de gang wordt die kundig verorberd. Alleen het allerlaatste ronde orgaantje laat hij liggen voor de liefhebber. Dat veeg ik later gauw naar buiten.
Wim schrikt altijd als ik schrik. ‘Gil dan ook niet zo’. Maar ja, een muis in de kamer doet mijn kindertrauma weer herleven. Buiten heb ik er geen last van, maar binnen!!
Het is niet meer zo erg als vroeger maar sinds zwager Ben me eens op de Boomgaard bij het zien van een muis op de tafel zag klimmen besefte ik dat het blijkbaar een vreemde reactie van me was.
De oorzaak weet ik nog. Ik lag te ijlen in bed op de Haar. Ik had mazelen gehad en een bronchitis er achteraan. En ik weet zeker dat ik een muis de gordijnen in zag klimmen. Ik gilde net zolang tot er iemand kwam. ‘Een moes, een moes…’. Tante Hermien was er net en had aardbeien met slagroom voor me meegebracht. ‘Och’, zei ze tegen mama. ‘‘t Kind hef koorts, dan ziet ze wel meer wat ‘r niet is’.
Maar ik weet beter….
Intussen kan ik zo’n mooi klein diertje met een zacht grijs velletje wel bewonderen. Alleen buiten…
Gelukkig hebben we Dirk…