Toen Wim slaagde voor zijn examen werktuigkundige kreeg hij van opa de Bruin een horloge. Dat was me wat. Ook de andere drie konden er geen genoeg van krijgen. Om de beurt mochten ze het horloge wel even om. Vooral Ben kon er moeilijk weer afstand van doen. Het was me ook een stelletje muiters.
Op een gegeven moment toen Ben met het horloge om de pudding pan uit mocht schrapen moest het even gebeuren. ‘Ben, hoe late is et?’ Ogenblikkelijk draaide Ben zijn pols in de kijkstand en daar gingen de restjes pudding, zo over hem heen. Moeder Siet kon wel wat hebben maar of ze ook mee gelachen heeft betwijfel ik.
Het zal me wel wat geweest zijn met 4 jongens en een opa op dat bovenhuis. Toen bleek dat opa na het overlijden van opoe en de verhuizing van het gezin van zijn jongste zoon naar Nunspeet, het liefst bij Siet en Gerard zou willen wonen had Siet haar bedenkingen over dit plan en hun krappe bovenhuis. Maar vader Gerard hakte de knoop door:’Waor d’r zes kunt wonen könt d’r ok zeuven wonen’, besloot hij de discussie. En zo gebeurde het. Verder ken ik alleen maar positieve verhalen. Nou ja.. het behang krulde wel eens los van de muur vanwege de bijna hooibroei van buurman van ’t Land die er tegenaan woonde. Als ze bij buurman naar binnen gingen door de grote achterdeur stond er een bezem klaar die je omhoog moest houden voor de haan die de aanval in zette vanaf de hanenbalken. De boeren woonden in die tijd allemaal binnen de stadsmuren. Pas in het voorjaar ging vooral het jongvee naar Homoet, de uiterwaarden bij de IJssel. De schoolkinderen kregen er zelfs een dag vrij voor om dat spektakel mee te kunnen maken.
De rookstoel die later ook aan de Dorpsweg stond was van vader Gerard en als hij tussen de middag even in die stoel zat moesten ze er niet tegen aan stoten want dan kromp hij ineen van de pijn veroorzaakt door de jicht waardoor hij uiteindelijk vanwege complicaties zo vroeg zou overlijden. En dan heb ik het nog niet over het beroemde balkon waar Piet met de bezemsteel in de handen liep te balanceren en waar Wim en Piet om de beurt Ben lieten hangen. Kijken wie dat het langst vol kon houden.
Het kamertje waar Wim sliep werd afgestaan aan opa en ik denk dat het viertal daarna net als later aan de Dorpsweg in twee tweepersoons bedden op één kamer zou slapen.
Ik vermoed dat opa er nog niet was toen ze op zondagmorgen de Harmonie naspeelden. Wim met vaders trompet, Piet met de stofzuigerslang om zijn nek, Henry met twee pannendeksels en Ben voorop met bezem en dweil er overheen als vaandel. Ik vroeg Wim wel eens: ‘Werden die ouders van je dan niet wakker?’ Nee, dat wist ie niet… maar ze kwamen er in elk geval niet voor uit bed. Vader Gerard was doof en moeder Siet liet het gebeuren.
Of ze gingen zgn. duiken in het zwembad. Hierbij sprongen ze vanaf de linnenkast zo op het bed. Toen ze het eens met z’n tweeën probeerden zakten ze er met een klap doorheen en hebben ze zelf met kunst en vliegwerk de boel weer enigszins hersteld. Nee, Siet en Gerard zaten met dit stel niet zonder. Altijd leven in de brouwerij. En zo hoort het met vier jongens….
