Hendrik Jan en Coba op weg van het gemeentehuis, links op de foto, naar de N.H. Kerk.
Volgens tante Hermien ging mama altijd kijken als er een trouwerij was in Vorden. Nu was ze zelf aan de beurt. Je moet wel goed kijken om de familie uit elkaar te houden, maar ik zie de opoe’s en een aantal tantes en de neefjes en nichtjes.
Rechts op de foto is het postkantoor te zien waar in later tijd ome Jaap Harwig zetelde als hemp, een troetelwoordje voor hoofdemployé.
En ik altijd maar denken dat het hemd was,zoals mama zei, als aanduiding dat zijn functie net onder de directeur zat. Maar ja wie zich mama’s verbasteringen, als sesycar voor stationcar en de Radsasa voor een restaurant dat De Radstake heette nog herinnert, kan zich indenken dat ik veel van haar kleurrijke woordenschat overgenomen heb.
Hendrik Jan and Coba on their way from the village hall to the church.
Tante Hermien told us that mama went to every marriage in the village of Vorden to see the bride.
This time it’s her turn. You have to look carefully who is to be seen. I recognize the opoe’s and a few tantes and of course the nephews and nieces and even Elly, the Jewish girl.
On the right you can see the post office where oom Jaap later on had his job as hemp, the nickname for head emloyé.
I always thought it was hemd (under shirt), so mama said, because this function was just beneath the director’s.
But who does remember mama’s changed words, such as sesycar for a stationwagen and the Ratsasa for a restaurant, called the Radstake, will not be surprised that I used those colourful words a long time after I moved from home.