Toch nog even de foto met opa en opoe de Bruin apart. In elk geval zijn Wim en Piet regelmatig op bezoek geweest in Wapenveld. Ik vermoed zelfs dat ze er een tijdje gelogeerd hebben toen moeder Siet lang voordat Henry geboren werd het ziekenhuis in Zwolle in moest. Ze heeft daar naar ik meen zelfs een paar maanden gelegen omdat die kleine Hendrik verkeerd om lag, met de placenta naar voren. Het zou zelfs een keizersnee worden, zo werd verteld. Toch besloot die kleine dondersteen op het laatste moment zich weer om te draaien zodat hij normaal het levenslicht kon aanschouwen. Het verbaasde later niemand dat deze derde zoon van Gerard en Siet zo’n bijdehandje bleek.
Opa en opoe de Bruin was een hecht koppel. Uiteindelijk kwam opoe in Kampen in een verpleegtehuis terecht, helemaal dement na een herseninfarct of iets vergelijkbaars. Opa zocht haar iedere dag op ondanks dat ze hem niet meer herkende.
Nadat ze overleden was en de inwonende Bé en Trinie naar Nunspeet verhuisden vanwege Bé’s werk als administrateur bij Defensie, kwam opa de Bruin bij dochter Siet, Gerard en de vier jongens op dat bovenhuis in de Gasthuissteeg. Vlak nadat vader Gerard overleed, verhuisde hij mee naar de Dorpsweg waar ze nu hun eigen huis konden betrekken. Wim kreeg een horloge van hem toen hij slaagde voor de Machinistenschool. Wat heeft hij daar lang plezier van gehad. Niet alleen Wim, Ben mocht hem ook eens om. Terwijl hij eieren aan het klutsen was vroegen ze hem: ’Ben, hoe late is ‘t?’ Ogenblikkelijk keek Ben op het horloge en daar gingen de geklutste eieren. Hij heeft het vaak moeten horen.
Ook opa begon op den duur wat vergeetachtig te worden en in de war te raken. Moeder Siet kon dan niet veel met hem beginnen, kon hem niet naar bed krijgen. Hij dacht dan dat hij verdwaald was in het bos en er gespuis rondliep en sloeg zelfs met de wandelstok dwars door het betengelde behang. Maar Wim kon hem goed opvangen en zei dan zoiets als: ’Ik jage die kearls wel weg opa, kom maor mee… ik help oe wel’. En dan deed hij net of hij kerels aan het wegjagen was en ging opa gedwee mee.
