Toen vader Hendrik Jan overleden was ging zijn schrijfmachine naar opa. Die heeft er wat afgetypt! ik denk wel tot 1965. Toen bracht hij hem terug naar de Boomgaard en nu staat hij bij mij te pronken. Het typen begon hem te zwaar te worden. Je moest ook flink op de toetsen timmeren. Daarna schreef hij weer gewoon met ’t handje, mooi handschrift. Maar aan het eind van zijn leven begon het wat bibberig en onduidelijker te worden, maar je merkt het… toch goed leesbaar.
