Hetty Site

Opdat wij niet vergeten….

September 1942- de bruiloft van Hendrik Jan Eggink en Coba Bijenhof. Elly is het meest linkse meisje, haar vriendinnetje Ineke helemaal rechts.

Net meegekeken naar de herdenking op de Dam. Altijd indrukwekkend, het gedichtje van Merel en de toespraak van burgemeester Aboutaleb. Er zijn niet heel veel mensen meer die persoonlijk de verschrikkingen van de oorlog meemaakten, de anderen net als ik vanuit de verhalen van ouders en grootouders. Zelf werd ik geboren op 26 augustus 1943, midden in de oorlog. Ze waren blij met mij. Een dag later kwamen ook opa en opoe Eggink uit Barchem hun nieuwe kleindochter bewonderen, maar schrik en verdriet had de overhand. Het Joodse meisje Elly was de vorige dag opgehaald. Ze heeft 1,5 jaar bij hen gewoond en ging gewoon mee met ons nichtje Ineke naar de Julianaschool in de Wildenborch. Toen werden haar ouders opgepakt, hardhandig aangepakt, tanden uit de mond geslagen om maar de adressen van hun kinderen te achterhalen. Zo kwamen een paar foute Nederlanders met de trein naar Lochem en lopend verder naar De Boskamp, de Joodse Elly ophalen. Opa praatte als Brugman, ze waren niet te vermurwen, Elly moest mee. Hij moest maar blij zijn dat hij niet meteen tegen de muur gezet werd als Jodenhelper. Die nacht sliepen ze in het hooi want anders had Elly een nacht in de politiecel moeten doorbrengen in Lochem voor de volgende trein vertrok richting Amsterdam. Wat zeg je tegen zo’n meisje, waar ze zo’n goede band mee hadden gekregen. Ze was zelfs nog op het huwelijk van mijn ouders. ‘Och’, zei opoe,’ ik zei maar dat ze naar haar ouders ging in Amsterdam’. Samen met haar broertje Bertje en haar ouders werd ze vanuit de Amsterdamse Schouwburg weggebracht naar Westerbork en meteen door naar Ravensbrück. Op 14 september, weten we nu, is de hele familie vermoord. Er is een boek geschreven door de journalist Dick Verkijk : De Tragische Ondergang van de familie Sanders. Een jaar of 6 geleden werd de Yad Vashem medaille voor opa en opoe Eggink nog postuum overhandigd aan oom Bram.
Een jaar later gingen Wim en ik met Ben en Diny een trip naar Israël maken en in het Yad Vashem herdenkingsmuseum hebben we hun namen zien staan in de ‘Tuin der Rechtvaardigen’: Johan Eggink en Berendina Jansen. Opdat wij niet vergeten…