Wanneer je tuinset zo mooi geverfd is moet er ook iets aan de kussens gedaan worden. Er was nog verf over en Mark deed meteen het kastje naast de deur even mee.
De hoezen die ik 5 jaar geleden om bestaande tuinstoelkussens gemaakt had zagen er niet meer uit. Dus toog ik naar de markt om een bijpassend stofje. Anja vond dat frisgroen ook wel bij het felle blauw van de bank en stoelen zou passen. Daarom is het dit fijn gestreepte geel/wit/blauw en groene stofje geworden. Ik maakte er hoezen van op de manier van een kussensloop zodat ze ook eens per jaar in de was kunnen. De kussens zelf zijn nog van de tuinstoelen die we op ons 25 jarig huwelijk kregen. Als dat geen duurzaam gebruik is…
Het is trouwens ook de tijd om aardappels te poten. Nu Mark mijn tuintje bij het keetje heeft gefatsoeneerd dacht ik dat daar wel eens een paar aardappels gepoot konden worden. Dus even buurman Jans gevraagd om een stuk of zes potertjes. Wim kreeg een paar plastic zakken mee met wel 30 poters. Dat kan niet op zo’n klein stukje tuin. ‘Wil je dat ik je voormalige moestuin ga omspitten?’, vroeg Mark. Nou dat had ik nog niet durven vragen, wat een werk is dat. Het is een en al onkruid intussen. Maar een groot deel heeft hij al om gemaakt. Kruiwagens vol met wortels zijn al afgevoerd. En…. vanavond heb ik meteen de potertjes hun plekje gegeven. ’Met de uutlopers naor baoven’, kreeg Wim als boodschap mee van Jans. ‘En niet te diepe poten’. Is gebeurd… en nu maar afwachten. Ik verheug me al op die eerste nieuwe aardappeltjes.
