Gisteren was Rick hier. Hij overzag de bult afval van de rambler Francois Jurainville die wel erg gekortwiekt was bij het repareren van de houtopslag. Maar Rick kijkt nergens van op in de tuin. Even later was de takkenverzameling op de kruiwagen en afgevoerd naar de wal. Gerhard hielp nog even een handje mee en daarna zaten we gezamenlijk aan de koffie. Rick eet mee en ik werp me op het koken. Ik vond het echt weer voor een pan hutspot, met karbonade.
‘Het lijkt hier net op de reclame bij Ik hou van Holland’, zei Rick ooit toen hij de puinhoop op mijn aanrecht aanschouwde en schudde zijn hoofd. Ik had toen de rest van de dag ervoor opgewarmd en er was nog pannenkoekenbeslag om te bakken en dan weet je het wel….. Als er één ding is waar Rick de pest aan heeft is dat een slordig aanrecht. Net als Wim. Toen Wim kookte was zijn aanrecht altijd al aan kant als we aan tafel gingen.
Ik moet zeggen dat wanneer ik bij Rick kom het aanrecht altijd netjes is.
Ik had de uitdragerij eens goed bekeken en… hij had gelijk. Malle Pietje is er niks bij. Een huishouden van Jan Steen. Mijn huishoudelijke aanleg heeft zich intussen wat ontwikkeld maar het houdt niet over. Nicht Gerrie wist me dat indertijd te vertellen, die dat weer van tante Hermien had die de deugden en ondeugden van ons kinderen met moeder Coba besprak. Zo zie je maar weer… Je ondeugden doen altijd de ronde. Als de deugden dat ook maar doen hè?
Ik ben meteen daarna aan het boenen geslagen en Rick mag nu weer komen controleren.
Hebben jullie dat nou ook dat als je je huis keurig op orde hebt dat niemand dat ziet. Maar wanneer je even de boel de boel laat dat er dan precies bezoek op de stoep staat. Er was een tijd dat ik ervan in de stress schoot, maar dat is over. Ze nemen me maar zoals het is…… en anders maar niet.
Ik moest er even aan denken toen ik eens het slagveld op Diny’s aanrecht overzag na het eten. Precies als bij mij. Ze kookt heel erg lekker èn snel, maar het opruimen komt ook na de tijd.
