[i]Ik vond het vreemd, een heilige Oswald waaraan de kerk in Grasmère gewijd is, die in een gevecht omkwam. Bij het weggaan uit de kerk nam ik daarom een folder mee over deze koning, heilige en martelaar Oswald van Northumbria. Ze hadden er een mooi verhaal van gemaakt met tekeningetjes ter verduidelijking.[/i]
Ga in je verbeelding zo’n 1400 jaar terug en zie een boot vanaf het eiland Mull aan de westkust van Schotland, oversteken naar het eilandje Iona. Onder de passagiers zijn vier kinderen, drie jongens en een meisje: zonder vader, de verbannen kinderen van Aethelfrith, de Angel-Saksische koning van Northumbria, pas gedood in een slag. Waarom gingen ze naar Iona? Daar was een Iers klooster met christelijke monniken, maar deze kinderen waren nog geen christen. Inderdaad had hun vader die bekend stond als de Vernietiger had eens 1200 christelijke monniken uit Wales laten doden, monniken die bij elkaar waren om te bidden tegen zijn overwinning, al waren ze ongewapend en deden ze niets kwaads. Maar de monniken van Iona vingen de verbannen kinderen op, zorgden voor ze, onderwezen ze en waarschijnlijk doopten ze hen. We mogen aannemen dat de monniken het indringends met Oswald, de serieuste van het stel, spraken over de heidense kant van het koninkrijk van zijn vader. Mogelijk besprak de jonge Oswald dit alles met een Aidan, een Ierse jongeman die monnik ging worden op Iona.
We weten niet of het inderdaad zo gebeurde, maar de verbannen Oswald ontmoette de monniken op Iona en dat bepaalde zijn bestemming. Want daardoor breidde zich het christendom over een groter deel van Engeland uit.
Toen Oswald besloot om het koninkrijk van zijn vader te veroveren werd er gevochten in de schaduw van een groot houten kruis dat Oswald met eigen handen had opgericht om te laten zien dat hij vocht als een Christen tegen een niet christelijke tegenstander. Toen hij koning werd ging hij terug naar Iona om een zendeling te vragen om zijn mensen te overtuigen en de monniken stuurden Aidan. Toen Aidan kwam mocht hij een plek kiezen om een klooster te bouwen en Aidan koos Lindisfarne, niet ver van Bamburgh waar Oswalds hoofdpaleis was, zodat de koning en de nieuwe bisschop samen konden werken aan de bekering van de mensen.
Net als alle Angel Saksische koningen was Oswald een krijger. En net als andere koningen verwachtte hij ook te sterven op het slagveld en dat gebeurde ook. Maar anders dan andere koningen had Oswald de reputatie van een heilige verworven en zijn dood in de strijd tegen de heidense koning van Mercia.