Met de stoelen van balkon en die van onze kamer wordt de kamer van Johan en Joke ingericht voor het samenzijn met Ben en Diny. Het winkeltje beneden zorgt voor een hapje en een drankje en het is samen ouderwets gezellig. Zo gezellig dat Diny terug mocht rijden!
Vandaag bracht Ben ons naar de oude binnenstad, in twee etappes. Wim en Johan lopen alvast een eind die kant op en net voor Bens auto stapt Johan zo het zebrapad op met een big smile. Vol in de remmen natuurlijk., maar hij stapte natuurlijk op tijd terug. Precies op de plek waar Ben ons brengt ontdekken we al een shopje met veel afgeprijsde kleding en schoenen. Als een haas schieten we er in. Joke scoort een prachtige broek. Als Johan en Wim zijn gearriveerd gaat het verder richting oud- Albufeira. Het is een soort kommetje waarbij in het midden een gezellig plein is. Ik moet zeggen dat Johan en Wim ons helemaal los hebben gelaten. Zonder enig commentaar kunnen we winkelen wat we maar willen. Natuurlijk is er wel op tijd een cappuccino en een lunch. Het weer is prachtig en de winkels leuk. Diny ontdekt een tas, maar die moet goedkoper vinden we. Johan probeert al z’n kwaliteiten om af te dingen, maar nee… :’ The boss isn’t there, so I cannot do that’. Jammer dan, het gaat niet door. Het is bijzonder om op 1 februari in de zon te lopen alsof het juni is. Er komt een stel van ons hotel aan dat zegt dat de wandeling vanaf het hotel gewoon over het strand prima te doen is. Dat laat Wim zich geen twee keer zeggen. Het is, vooral voor mij, ploegen door het mulle zand. Diny heeft de sandalen al gauw uit en Joke laat zich verrassen door de opkomende water en houdt er een paar natte voeten aan over. Ach… zo beleef je nog eens wat.
Even later arriveert Ben bij ons hotel en zitten we gezellig na te praten bij het zwembad…. waar de bar is.
