Het was of ze gisteren nog samen aan het werk waren, Wim en Jack. Ze hebben zoveel samen gewerkt in hun leven. Eerst al bij Stork waar Jack het papierwerk voor zijn rekening nam in de Kwaliteitsdienst.
Vanmiddag kwamen Jack en Margy bij ons aan. Ze waren toch in Emmen voor de boosterprik. Het was al een tijdje geleden dat we elkaar spraken, maar zoals het gaat in zulke gevallen, de tijd viel weg. Er werden herinneringen opgehaald aan hun oud collega’s. Deze twee waren en zijn het nog steeds altijd met elkaar eens.
Toen Wim na een, voor hem ongewenste, verandering in zijn werkzaamheden bij Stork in Hengelo de kans greep om bij Holvrieka Ido in Emmen de uitdaging aan te gaan om daar de Kwaliteitsdienst te gaan leiden, bleef Jack nog bij Stork.
Na een paar jaar zag Wim de kans schoon om hem ook naar Emmen te halen, ze hadden ook hier gebrek aan iemand als Jack. Hun gezamenlijke baas bij Stork was totaal verrast. Toen Jack een gesprek aanvroeg bij die baas en zijn ontslag aanbood was het enige wat de beste man kon uitbrengen: ’Wim van der Kolk?’
Indertijd had zijn chef tijdens het gesprek die veranderingen in zijn werk bij Stork aangekondigd met de woorden: ’Om maar meteen met de deur in huis te vallen….’ en was Wim erg teleurgesteld. Maar toen na 10 dagen al duidelijk was dat hij via Andre aan zijn toekomstige werk bij Holvrieka zou kunnen beginnen, vroeg hij via de secretaresse Aly van Pijkeren een onderhoud aan bij zijn chef en begon met dezelfde zin: ’Om maar meteen met de deur in huis te vallen…’en bood hij zijn ontslag aan. De beste man was verbijsterd en kon even niks uitbrengen.
Zelfs nu na bijna 40 jaar staan die herinneringen ons nog helder voor de geest.
We hadden een mooie middag samen .
Ook de sint was langs geweest, ik denk +/- 1980. Wim links en Jack rechts.