Wim kijkt helemaal verbaasd naar de foto’s van hun aardige alternatieve sinterklaasviering bij Stork, moet wel 40 jaar geleden zijn. Mooie herinneringen heeft hij aan zijn groepje medewerkers. ‘Hoe kom je daar nou weer aan?’, vraagt hij. Zo langzamerhand heb ik heel wat foto’s verzameld, de laatste tijd gewoon per maand en die stop ik later in een jaarmapje. Maar de foto’s van voor ons digitale tijdperk zijn gescand en heb ik op onderwerp gesorteerd. Zo is er een mapje Hetty Vorden, Wim Hetty Hattem, Wim t/m Stork, een mapje Aalten/ Hengelo. En zo kan ik tenminste iets terugvinden als ik even het goede mapje aanklik.
In het mapje Wim t/m Stork staan ook wat jeugdfoto’s, zoals de foto van hun dagje Schiphol met de hoogste klassen. Wim begint meteen een aantal van zijn bekenden op te noemen. ‘Dat is Anton Cornelissen en hé, daar is ook Titi , beiden achterneef en nicht van Wim. De moeders waren nichtjes. ‘En die jongen… weet je wel… zijn moeder kwam dat briefje van 25 gulden ophalen bij ons dat ik als een propje op straat gevonden had. ‘Wanneer he-j em dan verleuren?’, vreug mien moe’. Maar zij was het zgn. verloren nadat ik het vond. Moeder van der Kolk liet zich niet voor de gek houden. Ze hadden het netjes gemeld bij de politie maar omdat er geen echt rechtmatige eigenaar kwam opdagen heeft het briefje van 25 een jaar lang in de linnenkast tussen de lakens gelegen voor ze het zelf mochten gebruiken.
De foto van de jeugdclub op kamp brengt nog meer herinneringen boven. Drie neven staan er ook op Henk, Jan en Gerrit van der Kolk en rechts onder Wim. Hij herkent zichzelf bijna niet. Wim geniet er van en de verhalen blijven komen. Het is leuk dat hij de clubleiders opnoemt waarvan ik later kinderen in de klas heb gehad… Willem Breunis( Ietje), Henk Kwakkel( de tweeling Aly en Bertje), van Dijk ( Dirk Jan). We gingen nog even door tot ons ochtendritueel en onze magen om een andere tijdsinvulling vroegen.