Ouder worden brengt veel herinneringen mee. Vanuit mijn jeugd zijn er veel flitsen die me terugbrengen naar vroeger. Maar vroeger bestaat intussen uit vele delen. Vroeger op De Haar, op de Boomgaard, mijn jaren in Hattem, zonder en met Wim. Daarna Aalten, en Hengelo, intussen met de drie jongens. Weer een stuk, nu naar Emmen, De Kuifmees met de grotere jongens en daarna het Schoolpad. En nu sinds een half jaar een klein stukje Torflang en sinds twee maanden zonder Wim al voelt het of hij hier nog is.
Ik kan het nog jaar voor jaar uittekenen, nou ja… beschrijven. Aan het Schoolpad volgde een tijd met veel bezoeken, de dieren, de buurt, Robin en Eva. En toen die groter werden kwam de tijd met de kinderen van Alle en Anja. Het was dichtbij, maar ook die kwamen logeren. Het was wel spannend, want blijven slapen is toch weer anders dan een middagje spelen. Dit keer was het de beurt aan Tim, nu precies 10 jaar geleden—
–Nee, Tim gunde zich geen tijd om ze na te zwaaien. Ja eventjes voor het raam van ons schilderskeetje, ook wel door Wim: Wilhelminakeetje genoemd. Het schijnt dat koningin Wilhelmina zich in zo’n keetje terugtrok in de bossen van het Loo om midden in de natuur te schilderen.
Maar dat zagen Anja en Tim, Frank en Daan natuurlijk niet meer. Nee Tim wilde nu meteen gaan schilderen. Dat had hij zich vast voorgenomen. Hij kwam er al snel achter dat een hond niet zo gemakkelijk was om te doen en helemaal als het moet lijken. Toen werd een plaatje uit het blad van het Drents Landschap gekozen, twee bij elkaar staande schapen. Daar had ik natuurlijk ook niets op tegen.
Na het eten ging hij met Wim mee naar buurman Jans om diens nieuwe weerstation in te stellen. Er was steeds weer een onderdeel dat het niet helemaal deed. Ik denk dat Jans beter maar even op Rick moest wachten. Die kwam die zaterdag weer deze kant op. Met de hand vol chocola kwam Tim stralend weer terug, want buurvrouw Wielens had natuurlijk ook wat mee te geven. Toen was het na een paar potjes ganzenborden tijd om te slapen. Tim had een leeuwtje als knuffel om mee te slapen, je kon zien dat het zijn lievelingsdier was.
De volgende morgen om 7 uur stond hij al voor ons bed en met mijn horloge in aanslag lag hij bij ons in bed te wachten tot de grote wijzer weer bovenaan stond.
De pap was op, de eerste rondjes rennen met de honden ook en was hij een soort solitaire aan het spelen bij Wim die de krant las. We kregen het van Curtis en Berdena in de goodie bag mee naar huis vorig jaar. Wim bleek er onderwegbij een stop in de Cracker Barrel Old Country Store onderweg goed in te zijn.
Wat later zou Tim weer terug gaan naar moeder Anja, eind van de logeerpartij en mèt een leuk schilderijtje.