Met oud en nieuw was er helemaal niks te beleven in Linde. Op de Boomgaard werden aan het eind van de middag de oliebollen en appelflappen gebakken en dat was het dan ook. Vaak gingen pa en mama naar de kerk en na de tijd was het koffie met oliebol. Er werd nog een kopje geschonken en dan was het al tegen half 10 dat pa zei: ‘Wie gaot naor bedde. Mergenvrog is et toch weer op tied melken’. Je zit op de Boomgaard ook 4,5 km van Vorden af en wat daar om 12 uur gebeurde kregen we toch niks van mee. Een tv was er in de jaren 50 nog niet. Toen Diny en ik wat ouder werden vonden we het tijd om ook eens tot 12 uur op te blijven. Vooruit dan maar’, zei moeder Coba en braadde voor deze gelegenheid voor iedereen een flinke karbonade.
Na de koffie werd er nog een spelletje gespeeld en om 9 uur kwamen de karbonades voor de dag. Daar was moeder Coba goed in, net als in pannenkoek bakken. We smulden er van.
Er werd nog even een potje mens erger je niet gespeeld. En toen was het klaar. Pa had er genoeg van. ‘Veur wie mo’w eigenlijk opblieven. De beeste bunt mergenvrog ok op tied. Coba, wie’j gaot naor bedde’. En Coba ging mee. Henk en Johan, onze veel jongere broertjes lagen er allang in. Opa hield het ook niet meer vol. Daar zaten Diny en ik met wat pinda’s en een glaasje Groli. Het was 11 uur toen Diny zei: ’Ik bun d’r gek ok um nog langer op te blieven, ik gao ok naor bedde’. En toen was ik er nog in mijn eentje. Ik wilde die befaamde 12 uur meemaken op de grens van 1960- ’61. Tegen 12 uur zocht ik gezelschap en ging naar de stal van Mickey, de Toggenburger geit. En met mijn armen om het geitennekje beleefde ik die overgang van oud naar nieuw. Heel in de verte kwamen wat vuurpijlen boven de Vordense bossen uit.
foto: Johan met Mickey en hond Max