‘Geef mien de nieje spreukenkalender er an’, Wim komt met de oude lege Achterhoekse spreukenkalender binnen met de laatste wijze spreuk: Wieze mensen hebt lever geluk as geliek. Bij ons hangt die zoals bij velen op het toilet. ‘Heb ik niet, Wim, ik hoppe dat ie em kriegt met oew verjeurdag straks. Diny zorgt meestal dat er voor dat de 12e januari een aanvulling komt. ‘Welnee, ie hebt em in augustus met oew verjeurdag al van Diny ehad’. Dat klopt soms want Diny vindt dat Wim op zijn eigen verjaardag wel een eigen cadeautje verdient en die spreukenkalender is nou eenmaal mijn ding. Hoewel… als je eenmaal 52 jaar samen bent met een Achterhoekse ben je daar vanzelf ook mee besmet.
‘Nee Wim dat was verleden jaor. Ik hebbe noe die mooie sjaal ehad met schäöpkes d’r op ekregen’. Als Diny iets met schaap ziet denkt ze aan mij en dat kan ik waarderen. Het wordt maar afwachten, dacht ik. Misschien denkt ze nu weer dat Wim een lekker luchtje leuker vind.
Nieuwjaarsavond belden we even, efkes mekare niejjaor afwinnen. En meteen even afspreken voor de 12e.
Nee, ik vroeg echt niks maar ze kwam er zelf mee: ’En wiele brengt de Achterhoekse spreukenkalender met heur!’
