Mary Anne met vader Scott en Tessa jr—–juli 2007
De Eemslander Shanty’s hadden gistermiddag hun jaarlijks feestje. Dit keer hadden ze een fietstocht gepland met een barbecue na. Jammer…. Het fantastische Pinkster- fietsweer was over en de regen deed nu zijn best.
Geen fietstocht dus. Er was iemand ingehuurd om de stemming te verhogen. Dat is met een shantykoor niet moeilijk. Bij “De klok van Arnemuiden” begonnen er al heel wat
te zingen, te zwaaien en mee te deinen. Ja …de dames zijn ook op de hoogte van het repertoire en zingen uit volle borst mee.
De feest commissie zorgde voor het bakken en braden en wij hoefden alleen maar langs de salades en de barbecue te lopen. Er werd flink gegeten. Ja er werd zo te horen ook door velen gelijnd, maar nee… alleen vandaag niet !
Gek….. ik kon er niet erg in de stemming komen. ‘s Morgens had ik Pieter aan de telefoon die met Mary Anne en honden Tessa en Robbie en parkieten in hun stacaravan in Holten zit. Hij klonk heel verdrietig. Met Mary Anne gaat het niet best en in plaats dat ze zondag hier zouden komen of wij bij hen, willen ze het liefst weer naar huis naar Capelle a/d IJssel.
Bovendien gaan we maandag naar de begrafenis van Siebrand Knol, een uniek mens, en we zijn daar in gedachten toch mee bezig. Zo verdrietig allemaal. Bovendien roept dat ook bij ons herinneringen op, omdat mama indertijd ook op die leeftijd overleden is aan maagkanker.
Ik weet wel dat je het verdriet van anderen niet over moet nemen. Daar help je niemand mee, maar het beïnvloedt je wel!