‘Ik was de locomotief’, merkt Rick op als ik vertel hoe het ging op de priklocatie. De regen was met bakken uit de lucht gevallen en ik moest op een paar plekken rustig aan rijden omdat het water niet weg kon wegens verstopte putjes langs de weg. Rick was aan de beurt voor zijn vaccin. Om 10 voor 9 was hij uitgenodigd. Dat was al steunen van te voren:’10 voor 9… en dat op mijn vrije zaterdag!?’ Ik beloofde even met hem mee te gaan en zo gingen we op tijd naar de locatie bij ons voormalige Hotel de Giraf waar nu vooral veel les wordt gegeven èn dat tot prik- en testlocatie is gepromoveerd.
Het leek nog rustig toen ik parkeerde maar toen kwam de meute ineens op gang. Het was droog geworden.
Rick kwam op tijd weer naar buiten, alles was vlot verlopen en ik bracht hem weer naar huis. ‘Als het droog blijft kom ik vanmiddag gewoon weer jullie kant op’, zei Rick.
Het bleef droog en zo zaten we zoals vaak op zaterdagmiddag met z’n vieren aan de koffie: Gerhard, Rick en wij tweeën en bespraken de vaccins en de drukte die vanmorgen voor Rick nog geen drukte was.
‘Tja… ik was de locomotief’, kwam toen. Het is altijd een hoogtepunt van de week als de jongens samen bij ons zijn. Gerhard praat met Rick de financiën nog even door en Rick neemt daarna onze dakgoten onder handen. Nu plannen we de klussen in de tuin even want de groei zit er goed in.
Rick kijkt keurend rond: ‘Jullie hebben een wilde tuin’. Volgende week nemen we de brandnetels onder handen want een wilde tuin heeft wel wat maar brandnetels hoeven in een wilde tuin eigenlijk niet. Die bewaren we voor een paar echt wilde hoeken. Dan hebben de vlinders en insecten ook nog wat.
