‘Nou… ik heb me ook niet verveeld’, meldde Wim toen ik ’s avonds in de stoel plofte. Buurman Jans kwam die morgen al op tijd om Amber en Sara te bekappen. Amber was de gemakkelijkste. Die werd toen ook verzorgd door Eva. Sara wilde wel geborsteld maar kreeg je niet aan het lopen.
Jans is nogal direct. Hij beval: ’Pootje’…. en greep de pony bij de poot. Wim hield haar verder in bedwang. Maar bij Sara was het even anders. Die vocht er tegen en Wim zat daarna met een door het touw verbrande plek op z’n arm. Tja… die Shetlanders hè!
Sara is een dochter van Kitty die bij Jans en Geesje loopt…ook niet zo’n makke. ‘ ’t Is net als bi-j Saddam Hoessein", zei Jans. "De vader deugt niet en de zoon evenmin"!
Na de middag was het andere koek. Robin is intussen wel 23 maar dit was zijn 10e verjaardag en dat moest gevierd. Wim ging met Gerhard en een stel 10-jarigen naar het Planetron in Dwingeloo. ‘Man ..o.. man… ,ik wist niet dat daar zoveel geluid in zat… in die jongens’, zei Wim. Maar ze vonden het allemaal geweldig. Ach…hij was ook niks meer gewend.
— Gerhards 5e verjaardag herinner ik me nog heel goed. Dat was in december met slecht weer. Het zou een pannenkoekenfeest worden. We begonnen altijd met de taart met kaarsjes. Terwijl die kaarsjes brandden vertelde ik dan een verhaal. Het was heel gezellig tijdens het eten en drinken en uitpakken van de cadeautjes. Toen waren ze al wel heel lang stil geweest vonden ze blijkbaar. De spelletjes boeiden ze maar even en toen wilden ze alleen maar donderjagen. Wim kwam precies op tijd thuis want pannenkoeken bakken èn de ploeg vermaken bleek onmogelijk.–
Tijdens de film in het Planetron die zaterdag waren de boys rustig, maar in de hal later moesten ze zich gewoon ook even laten gaan. Wims oren tuitten er toen van.
We hebben allang geen pony’s meer. De laatste, Amber, heeft een mooie oude dag bij de andere pony’s van Jans en Geesje. En voor verjaardagen van kinderen en kleinkinderen hoeven we niks meer te regelen. Die tijd ligt achter ons. Maar de herinneringen blijven.